Ісýс Хрыстóс – Хліб Жы′ття

22. На дрýгый дэнь лю′дэ, шо стоя′лы на тым бóццы мóра бáчылы, шо там ны булó гы′нчыйі лóдкы, крóмы (окрóм) тэ′йі однэ′йі, в якýю сíлы учынікы′ Ёгó, і шо Ісýс ны сады′вся в лóдку рáзом з учынікáмы Свойíмы, а одплывлы′ сáмы учынікы′.

23. А тым чя′сом прыплывлы′ с Тывырыя′ды шэ лóдкы і остановы′лысь блы′сько тогó мíсьця, дэ йíлы хліб по благословíнню Гóспода.

[с. 237↑]

24. То от, як лю′дэ пубáчылы, шо тут нымá ны Ісýса, ны учынікы′в Ёгó, то сáмы посады′лысь в лóдкы і прыплывлы′ в Копырнáум, шукáючы Ісýса.

25. І найшóвшы Ёгó на тым бóццы мóра, сказáлы Ёмý: «Учíтель! Колы′ Ты сюды′ прышóв?»

26. А Ісýс йім сказáв: «Напрáвду, напрáвду кажý вам: Мынэ′ ны з-за тогó вытэ′ шукáйітэ, шо бáчылы чýда, а з-за тогó, шо йíлы хліб і понайідáлысь.

27. Стоконíтэсь ны за тýю йíжу, якáя прохóдыть, а за тýю, шо остаецьця з вáмы в вíчным жы′тті, якýю дае вам Сын Людськы′й; бо на Ёмý положы′в пычя′ть Свою′ Биг Бáтько».

28. А воны′ Ёмý сказáлы: «Шо нам робы′ты, шоб творы′ты ділá Бóжы?»

29. То Ісýс йім сказáв: «От дэ дíло Бóжэ – шоб вытэ′ повíрылы в Тогó, Когó Вин послáв».

30. На гэ′тэ Ёмý сказáлы: «Якы′й Ты нам дасы′ знак, шоб мы пубáчылы й повíрылы Тобí? Шо ты рóбыш?

31. Батькы′ нáшы йíлы мáнну в пусты′ні, як напы′сано: «Хліб з нэ′ба дав я йім, шоб йíлы». (Псал. 77, 24).

32. А Ісýс йім сказáв: «Напрáвду, напрáвду вам кажý: ны Моісéй дав вам хліб з нэ′ба, а Бáтько Мий даé вам правды′чный хліб з ныбэ′с;

33. бо хліб Бóжый – гэ′то Той, Хто схóдыть з ныбэ′с і даé свíтовы жы′тте».

34. На гэ′тэ воны′ Ёмý сказáлы: «Гóсподы! Давáй нам завсíды такы′й хліб».

35. А Ісýс йім сказáв: «Я – гэ′то й е хліб жы′ття; хто прыхóдыть до Мынэ′, той ны бýдэ голóдный, і хто вíруе в Мынэ′, -- ныкóлы ны смагнíтымэ.

36. Алэ′ Я сказáв вам, шо вытэ′ і бáчылы Мынэ′, і ны вíруйітэ.

37. Всэ, шо даé Мынí Бáтько, до Мынэ′ пры′дэ; а тогó, хто прыхóдыть до Мынэ′, я ны проганя′ю гэть.

38. Бо Я зыйшóв з нэ′ба ны на тóе, шоб Свою′ чыны′ты вóлю, а на тóе, шоб чыны′ты вóлю Свогó Бáтька, шо послáв Мынэ′.

39. А вóля Могó Бáтька, шо послáв Мынэ′, -- гэ′то коб з всёгó тогó, шо Вин дав Мынí, ныц ны зны′шчыты, а воскрысы′ты всэ тóе в остáтній дэнь.

[с. 238↑]

40. Вóля Тогó, шо послáв Мынэ′, такáя, шоб кáжон, хто бáчыть Сы′на і вíруе в Ёгó, мав (мів) вíчнэ жы′тте, і Я воскрышý ёгó в остáтній дэнь».

41. Зарэ′мствувалы на Ёгó іудéйі за тóе, шо сказáв: «Я – гэ′то хліб, шо зыйшóв з нэ′ба».

42. І казáлы воны′: «Чы ж гэ′то ны Ісýс, Ё′сыпув сын, Якóго мы знáйімо і бáтька й Мáтыра? Шо гэ′то Вин кáжэ: «Я зыйшóв з нэ′ба».

43. А Ісýс йім сказáв: «Ны рымжíтэ пóмыз собóю.

44. Ныхтó ны мóжэ прыты′ до Мынэ′, як ны навыдэ′ ёгó Бáтько, шо послáв Мынэ′, і Я воскрышý ёгó в остáтній дэнь.

45. У прорóкув напы′сано: «Всі бýдуть нагýчаны Бóгом». Кáжон, почýвшы од Бáтька і нагучы′вшысь, прыхóдыть до Мынэ′ (Ісаія, 54, 13).

46. Гэ′то ны з-за тогó, шоб дэ′хто бáчыв Бáтька, крóмы тогó, Хто од Бóга; то Той бáчыв Бáтька.

47. Напрáвду, напрáвду кажý вам, хто вíруе в Мынэ′, той мáе вíчнэ жы′тте.

48. Я – хліб жы′ття!

49. Батькы′ вáшы йíлы мáнну в пусты′ні і повмырáлы.

50. А той хліб, шо схóдыть з нэ′ба, такы′й, шо хто ёгó йíстымэ, то ны вмрэ.

51. Я – жывы′й хліб, шо зыйшóв з нэ′ба; хто йíстымэ гэ′той хліб, то бýдэ жы′ты вíчно. А хліб, якы′й Я дам, е Тíло Мое, якóе Я оддáм за жы′тте свíта».

52. Тоды′ іудéйі стáлы пóмыз собóю спóрыты і казáлы: «Як Вин мóжэ дáты нам йíсты Своé Тíло?»

53. А Ісýс сказáв йім: «Напрáвду, напрáвду вам кажý: як ны бýдытэ йíсты Тíла Сы′на Людськóго і пы′ты Ёгó Кровí, то ны бýдытэ мáты (мíты) в собí жы′ття.

54. Хто йісьць Моé Тíло і п’е Мою′ Кров, той мáе вíчнэ жы′тте, і Я воскрышý ёгó в остáтній дэнь.

55. Бо Тíло Моé – гэ′то напрáвду е йíжа, а Кров Моя′ – гэ′то напрáвду е жы′тте.

56. Той, хто йісьць Моé Тíло і п’е Мою′ Кров, той е в Мынí і Я в ёмý.

57. Як послáв Мынэ′ жывы′й Бáтько, і Я жывý Бáтьком, так і той, хто йісьць Мынэ′, бýдэ жы′ты Мнóю.

[с. 239↑]

58. Гэ′то е хліб, шо зыйшóв з нэ′ба. Ны так, як вáшы батькы′ йíлы мáнну і повмырáлы – хто гэ′той хліб йíстымэ, той бýдэ жы′ты вíчно».

59. Гэ′тэ Вин говоры′в, як гучы′в в Капырнáумы в хрáмы.

Дэ′которы Ісýсовы учынікы′ отступáюцьця. Сповыдáнне Пытрá. Вíрность апóстолув

60. Мнóго хто з учынікы′в Ёгó, слýхаючы гэ′тэ, казáлы: «Якы′йі жя′скы гэ′ты словá! Хто мóжэ такóе слýхаты?»

61. Алэ′ Ісýс, знáючы Сам в Собí, шо Ёгó учынікы′ рэ′мжуть на гэ′тэ, сказáв йім: «Чы то гэ′тэ вас звóдыть?

62. А шо ж, як пубáчытэ Сы′на Людськóго, шо йты′мэ туды′, дэ Вин був впырíдж?

63. Дух крыпы′ть жы′тте; тíло ж тогó ны мáе. Словá ж, якы′йі Я вам говорý, -- е дух і жы′тте.

64. Алэ′ е дэ′хто з вас, хто ны вíруе». Бо Ісýс знав с сáмого почя′тку, хто е нывíруюшчы і хто продáсьць Ёгó.

65. І сказáв: «З-за гэ′того Я й казáв вам, шо ныхтó ны мóжэ до Мынэ′ прыты′, як тóе ны дáнэ бýдэ ёмý од Могó Бáтька».

66. С тогó дня мнóго хто з учынікы′в Ёгó отступы′лысь од Ёгó, і вжэ ны ходы′лы з Йім.

67. Тоды′ казáв Ісýс дванаццытё′м: «Чы хóчытэ й вытэ′ одыйты′?»

68. Сказáв Ёмý Сы′мон Пытрó: «Гóсподы! А до когó ж нам іты′? Ты ж мáйіш словá вíчного жы′ття.

69. І мы увíрувалы і повíдалы, шо Ты Хрыстóс, Сын Бóга Жывóго».

70. Ісýс сказáв йім: «Чы ж ны дванáццэть вас Я вы′брав? Алэ′ оды′н з вас – лыхы′й дух».

71. Гэ′то Вин говоры′в про Іýду (Ію′ду) Сы′монового Іскарыё′та; бо гэ′той хотíв продáты Ёгó, оды′н з дванáцьцяты.

[с. 240↑]

Глава 7

Наши рекомендации