Без сугышта юлбарыстан көчлебез. Г. Тукай

Ләкин син бел: һәр сулышым, барлык көчем Синең өчен, Туган илем, Синең өчен!

Р. Саттар

Күпме генә вакыт үтсә дә, халык хәтерендә Бөек Ватан сугышы илебез тарихында иң авыр, иң дәһшәтле сугыш буларак сакланыр. XX гасырның 40 нчы елларында безнең халкыбызның нинди зур батырлыклар кылганын хөрмәт һәм соклану белән сөйләрләр. Сугышның беренче көннәреннән үк Татарстанның 560 мең егет һәм кызы Ватанын сакларга күтәрелде.

Сугыш килде безгә сорамыйча,

Шакымыйча керде ишектән,

Кабатладык шулчак тешне кысып:

"Без җиңәргә тиеш ничек тә!"

Р. Вәлиев

Менә шундый фикердә иде халкым бу фаҗигане ишеткәч тә. Җиңү сугыш кырында гына яуланмады, бәлки тылда да − мартен һәм домна мичләрендә, завод цехларында, гыйльми лабораторияләрдә, совхоз-колхоз кырларында да яуланды. Фронтларда солдатлар, заводларда һәм кырларда хатын-кызлар һәм үсмерләр, олысы да, кечесе дә − һәркайсы, канын һәм тирен түгеп, батырлык һәм кыюлык, гаять зур чыдамлык күрсәтеп, бик тә озакка сузылган көрәшкә кушылдылар. Сугыш 4 ел буе барды. Халкыбыз исә, еш кына мөмкин булмаганнарның чиген узып, Бөек Җиңүгә үзенең өлешен кертте. Рәхимсез сугыш миллионлаган һәм миллионлаган кешеләрнең тормышын корбан итте. Ул һәр гаиләгә кайгы-хәсрәт китерде.

Алды ялкын ил һәм дәүләтләрне,

Алды ялкын кыш һәм җәйләрне...

Туган якның данлы сабан туе

Канлы сабантуйга әйләнде.

Р. Вәлиев

Сугыш безнең халкыбызның 300 меңгә якын сугышчысын йотты. Ләкин бу − гади үлем генә түгел, ә батырлар үлеме булып тарихка кереп калды. Сугыш елларында Татарстанның 200 дән артык егет һәм кызы Советлар Союзы Герое дигән югары мактаулы исемгә лаек булды, 29 ы − Дан орденының тулы кавалеры, 100 меңнән артык сугышчыга орден һәм медальләр тапшырыла. 1945 елның 20 маенда фашистлар өне Берлинны штурмлаганда каһарманлык күрсәтүче сугышчылар арасында татар егетләре дә күп була. Шулардай берсе Газый Заһитов үзенең сугышчан дуслары белән бергә дошманның өермәдәй уты астында Рейхстаг өстенә Кызыл байрак меңгереп кадый. Ләкин бу факт тарихта югалып кала. Рейхстагны штурмлаганда күрсәткән батырлыгы өчен Г.К. Заһитов Советлар Союзы Герое исеменә лаек булса да, ул аны күрә алмый. Батырлык грузин егете М. Кантария һәм рус егете М. Егоровныкы булып исәпләнә һәм тарихка шулай кереп кала да. Чынлыкта исә, үзебезнең татар сугышчысы башкарган икән бу эшне. Тарих үзенең батырларын барыбер онытмый. Гаделлек тантана итә!

Шушы курку белмәс якташларыбыз арасында минем бабам да булган. Сугыш башланганда аңа әле 17 генә яшь. Якты хыяллар белән тулы тормыш. Яңа гына өлгергәнлек аттестаты алган япь-яшь чибәр егет була ул. Сугышның беренче көннәреннән үк Казанда халык ополчениесе дружинасы оеша. 17 яшьлек "бабам" шунда языла. Фронтка китеп дошманны тизрәк тар-мар итү турында хыяллана ул. Аның ике абыйсы сугышка китә. 1942 елның язында "бабама" да чират җитә. Ул сугышның иң каты учагы булган Сталинград фронтына эләгә.

1942 елның җәй һәм көз айларында дошманның төп көчләренең омтылышы Сталинградка юнәлгән була. "Совет дәүләтенең яшәү-яшәмәве шунда хәл ителде", − дип сөйли иде бабам. Илебез язмышы хәл ителгән бу сугышларда бигрәк тә безнең республика вәкилләре, аеруча татар халкының ул һәм кызлары үзләрен аямыйча сугышалар, кыюлыклары белән аерылып торалар. Бабам шундый бер эпизодны сөйләде. Бер авыл янында бронебойщиклар взводы оборонада тора. Бу взводта минем бабам да була. 1942 елның августында бер биеклекне саклаган төркем төп көчләрдән аерылып кала. Бу төркемдә Казаннан ике солдат (берсе минем бабам) та була. Төркемдә кораллар аз: бары тик берничә мылтык һәм ягулык тутырылган шешәләр генә. Тиздән дошман танклары якынлашуы күренә. Алар шактый якынайгач, сержант Ефтифеев алдагы танкка ике мәртәбә ата, ләкин тидерә алмый. Минем бабам да бер танкны "үзенеке" дип саный, шартлаткыч шешәне тондыра − танк яна башлый. Сугышчыларның үз-үзләренә ышанычлары арта. Тәмам әрсезләнеп борын төбенә килеп төртелгән берничә танкны башка сугышчылар, яндыргыч шешәләр ыргытып, сафтан чыгаралар. Дошман Кире чигенергә мәҗбүр була. Мондый истә калырлык эпизодлар күп була бабамның сугыш юлында. "Сугышның һәрбер көне бер гасырга тора иде", − дип әйтә торган иде ул.

Бөек Җиңүнең 50 еллыгы көннәрендә без бабам белән Волгоград шәһәрендә булдык. Ул үзенең сугышчан дуслары белән очрашты. Бик аз калган иде инде алар. Хәзер инде бабам да юк.

Шәһәрдә йөргәндә, күп һәйкәлләр, каберләр күрдем. Мине бигрәк тә өч сугышчы күмелгән кабер дулкынландырды. Испан, рус һәм татар егете күмелгән анда. Сталинград сугышы өчен һәлак булганнар исемлегендә милләттәшләремнең күп булуы хәйран калдырды.

Милләттәшләрем һәм күпмилләтле ватандашларым хөрмәтенә Сталинградның (бабам һәрвакыт Сталинград дип сөйли иде) Мамай Курганында мәңгелек ут яна. Мәрмәр таштан куелган һәйкәлләр килүчеләргә эндәшә кебек:

Әйе, таш мин

Салкын,

Җансыз,

Хиссез...

Тик гади таш түгел,

Мин − мәрмәр.

Таулар күкрәгеннән кубарылып,

Һәйкәл булдым батыр ирләргә.

Мин Шабай