W sposób bezpośredni (samodzielnie,w ramach spółki cywilnej)

Spółka cywilna[30]

Spółka cywilna jest najprostszą formą prowadzenia działalności gospodarczej, przez co najmniej dwóch przedsiębiorców będących osobami fizycznymi, prawnymi lub jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną. Jest to umowa zawarta na czas określony lub nieokreślony, w której wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w ustalony przez siebie sposób, w szczególności przez wniesienie wkładów. Wspólników spółki cywilnej, w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej, uznaje się za przedsiębiorców. Spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej. Majątek spółki stanowi łączną współwłasność wspólników (zarówno osoby fizyczne, jak i prawne), którzy odpowiadają za jej zobowiązania całym swoim majątkiem.
Do założenia omawianej formy działalności gospodarczej należy zawrzeć umowę spółki w formie pisemnej, zgłosić tę umowę do właściwego urzędu skarbowego oraz Głównego Urzędu Statystycznego i dokonać zgłoszenia aktualizacyjnego w CEIDG. Nie istnieje wymóg minimalnego kapitału. Prowadzenie spraw spółki leży w obowiązku każdego wspólnika. Spółka cywilna jest dobrym rozwiązaniem dla osób, które zamierzają prowadzić niewielką firmę wspólnie z kimś, kto dostarczy kapitał lub posiada cenne w zamierzonej działalności umiejętności.

Spółka cywilna jest szczególną formą prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Jest to umowana podstawie której co najmniej dwóch przedsiębiorców zobowiązuje się do wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej, czyli do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Nazwa "spółka" może być w tym przypadku myląca, gdyż opisywana tutaj forma działalności nie stanowi samodzielnego podmiotu gospodarczego a jest jedynie umową między wspólnikami, z których każdy jest samodzielnym przedsiębiorcą. Spółka cywilna jest pewną modyfikacją prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej,o której była mowa w rozdziale poprzednim.
Wspólnicy spółki cywilnej co do zasady muszą wnieść do spółki majątek, który staje się w ten sposób ich majątkiem wspólnym. Oznacza to, że w czasie trwania spółki wspólnik nie może tym majątkiem ani swoim udziałem w tym majątku samodzielnie dysponować, np. nie może go sprzedać. Wszyscy wspólnicy ponoszą pełną i solidarną odpowiedzialność za zobowiązania związane z działalnością spółki cywilnej. Wyjaśnienia wymaga pojęcie odpowiedzialności solidarnej. Oznacza ono, że wierzyciel spółki może żądać zapłaty długu od wszystkich wspólników lub od kilku z nich albo tylko jednego (wedle swego swobodnego wyboru). Każdy z tych wspólników odpowiada do pełnej wysokości długu, nawet, jeśli sam go nie zaciągnął, tylko uczynił to inny wspólnik. Jeżeli jeden ze wspólników spłaci wówczas dług, pozostali wspólnicy są zwolnieni z zobowiązania. Z tego jasno wynika, że każda forma działalności, w której przedsiębiorcy (wspólnicy) ponoszą odpowiedzialność solidarną, wymaga znacznego zaufania między wspólnikami.

Podejmowanie działalności gospodarczej przez obywateli innych państw.

Z chwilą wejścia Polski do Unii Europejskiej rynek polski został otwarty dla przedsiębiorców unijnych, którzy mogą podejmować i prowadzić działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy. Co do pozostałych cudzoziemców ustawa precyzuje pewne ograniczenia, odwołuje się również do zasady wzajemności i umów międzynarodowych.

Podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych w Ustawie.

Definicja osoby zagranicznej została wyjaśniona w art. 5 powołanej ustawy i oznacza: