Осымша диагностикалық шаралар тізімі.

1. Стоматолог кеңесі.

2. Невропатолог кеңесі.

3. Құрсақ қуысы ағзаларын УДЗ.

Версия раздела (ещё: 1): ПДЛ 2007 (қаз)

ЛАБОРАТОРЛЫҚ ЗЕРТТЕУЛЕР

Лабораторлық зерттеулер:Іg Е сарысуының жоғарлау деңгейі, Іg Е –ИФА диагностикасын арнайы анықтау.

Версия раздела (ещё: 3): ПДЛ 2007 (қаз)

ДИФФЕРЕНЦИАЛДЫ ДИАГНОЗ

Дифференциалды диагноз: микробтық экзема, қызғылт теміреткі, стрептодермия, қотыр, триптофан алмасуының бұзылыстары, себореялық дерматит, иммунтапшылық аурулары жəне басқа аралас этиологиялы өзге де дерматиттермен жүргізеді. Аралас этиологиялы дерматиттер кезінде атопияға тұқымқуалаушылық бейімділік жəне аллергоанамнез болмайды. Сол жəне өзге аллергендер əрекетімен байланыс жоқ.
Аралас этиологиялы дерматиттер инфекциялық агенттермен байланысты, дененің түрлі жерлерінде ассиметриялы орналасады, инфильтативті учаскелер, температуралық реакция байқалады.

Версия раздела (ещё: 4): ПДЛ 2007 (қаз)

ЕМДЕУ ТАКТИКАСЫ

Емдеу тактикасы

Ем мақсаты:

1. Терідегі қабынбалы өзгерістерді жəне терінің қышымасын жою жəне азайту.

2. Тері құрылымы жəне функциясын қалпына келтіру (зақымдану ошақтарында микроциркуляция жəне метаболизмді жақсарту, тері ылғалдылығын қалыпқа келтіру).

3. Науқастың өмір сүру сапасын төмендетуге жəне мүгедектікке алып келетін аурулардың ауыр формасының дамуын алдын алу.

4. Қосарланған ауруларды емдеу (асқазан ішек жолдарын санациялау).

5. Клиникалық-лабораториялық ремиссияға қол жеткізу.

6. Өзін-өзі жақсы сезінуді жақсарту.

Дəрі-дəрмексіз ем
Атопикалық дерматит қалыптасуында тамақтық аллергендердің ролі басымдылық болуына қарай, рационын аллерген көрсеткіші бар тамақ рационынан алып тастау. Жіберілетін факторлар (үйдегі шаң , мал жүні т.б.) əсерін шығару (азайту).

Дəрі-дəрмектік ем
Келесі кезеңге қолданылатын дəрілік препараттарды ендіру: 2-3 ұрпақтық антигистамин препараты (лоратадин 25 мг, эбастин 100 мг, цетиризин 10,0).

Аллергиялық процесстің тұрақтануы үшін, жасуша мембранасының (кетотифен 1 мг/кг) стабилизаторының көрсеткіші пайдаланады.
Препараттар асқорту процессінің реттеуіштері.
Ауыр науқастық жағдайда, жақсартатын кортикостероидты препараттар қолдану тиімді, өйткені 1-4 апта ішінде жағдайды жақсартады (преднизалон 30 мг/мл-1% гидрокортизоның жағындысы, бетаметазон дипропенад 15-20 мг).

Атопиялық дерматиттің ауырлық дəрежесі тері қышымасының үдемелігімен тері процессінің кең таралуына, локализациясы (шоғырлануы) ұйқының бұзылуымен, тері

инфекциясының болуымен анықталады, теріде бөртпе болған жағдайда, организмге аллергеннің келуін тоқтату жəне ішек пен қарынды шаю керек, энтеросорбенттерді қолдануы керек екені көрсетіледі.

Сыртқы терапиялық белгіге үлкен көңіл аударылады: экссудацияда –1% танинмен ылғалдау, одан əрі 3-6 күн ішінде метилен көгі мен өңдеу керек, содан соң глюкокортикостероидты крем, гель, майды сыртына жағу керек, онда глюкокортикостероидтың (метилпреднизалон 250 мг) қабындыруға қарсы əсерін ескеру қажет. Сырттан қолданылатын терапиялық ем, аурудың клиникалық көрінісін, дəрежесіне байланысты, əртүрлі дəрілік формалар пайдаланылады (паста, май, крем, лосьон).

Пиодермиялық қабынуда, антибактериялды терапия курсы жүргізіледі (ол антигистаминдік препараттың болмысында ), сонымен қатар сыртқа (комбинированный) құрама препараттар қолданылады (1%-10,0, тридерм); целестодерм Г 0,5%-10,0; 0,1 адвентан кремі, элоком 15мг, 0,1 май / мазь.

Десенсибилизациялық мақсатта тиосульфат натрий (физиологиялық ертінді дəрілік затқа 1-2 тамшы) қолданылады.
Атопиялық дерматит асқынғанда асқазан – ішек жолында ауруға жиірек патологияның гепатобилиарлық жүйесі белгілі бір роль атқарады, сондықтан бауырдан алынатын сынама, осы топта дисбактериозға нəжісін тексеру, терапиядағы ең маңызды көрсеткіш болады, содан соң гепатопротектор (1 мг 50 мг эссенциале немесе күніне 1-3 рет 50,0 капсула), сонымен қатар ферментті препарат (панкреатин 0,5 мг) белгіленеді.
Кейбір ауруларда ОНЖ – жағынан өзгерістері білінеді, ұйқы бұзылады, ондайда қосымша седация үшін электросон белгілейді,сонымен қатар психотропты препараттар көңіл күй басатын əсерлі препараттар қолданылады (қажетті жағдайда), олар – түнге қарай 10 мг оксазепам немесе 0,0005 г. феназепам белгіленеді.

Профилактикалық шаралар: жоқ.

Әрі қарай жүргізу: Санаторлық-курорттық ем. Родонмен теңіздік ванналар (Алакөл, Ыстық көл, Өлі теңіз).

Негізгі дəрі- дəрмектер тізімі:

1. *Лоратадин 10мг таб; мазь (май) 15 мг.

2. *Цетиризин 10 м таб.

3. *Преднизолон мазь (май) 0,5 %.

4. *Гидркортизон 1% мазь (май), крем.

5. *Тридерм 15 мг таб.

6. *Целистодерм Г 15-30 мг табл.

7. *Адвантан мазь (май) 15,0.

8. *Тиосульфат натрий 30% 10 мл ертіндісі.

9. *Метилпреднизолон 4 мг табл ; 40 мг 125мг, 250мг, 500мг, ине мен салатын ертінді дайындау.

10. *Панкреатин табл, 4500 ЕД, кем емес липазасы бар капсула.

11. *Бетаметазон дипропенад 1 мл ертінді амп.

Қосымша дəрі – дəрмектер тізімі:

1. *Оксазепам 0,01 мг таб.

2. *Феназепам 0,01 мг таб.

Ем тиімділігінің индикаторлары:

- терілік синдромды басу;

- қышынудың жоғалуы;

- бөртпелердің регрессиясы;

- ұйқының қалыпқа келуі;

- клиникалық-лабораториялық ремиссияға қол жеткізу.

* – Негізгі (өмірге маңызды) дəрілік заттар тізіміне кіретін препараттар

Версия раздела (ещё: 4): ПДЛ 2007 (қаз)

ГОСПИТАЛИЗАЦИЯ

Ауруханаға жатқызудағы көрсеткіші:терінің қабыну процесі, қышу.

Жоспарлы түрде ауруханаға жатқызудағы қажетті тексерілу:

1. Педиатр консультациясы.

2. Аллерголог консультациясы.

3. Жалпы қан анализі (6 параметр).

4. Жалпы зəр анализі.

5. АЛТ, АСТ анықтау.

6. Глист жұмыртқасына қырынды.

Билет № 20

4. Балалардағы өт шығару жолдарының ауруларының диагностикалық критериі.Қауіп факторлары,классификациясы.Ампбулаторлы жағдайда емдеу тактикасы.

5. Балалардағы пиелонефрит кезіндегі дифференциалды диагноз.Амбулаторлы жағдайда емдеу тактикасы.Госпитализацияғакөрсеткіш.

6. Балаларда сусыздану кезінде көрсетілетін жедел көмек. Оралды регидратация, жүргізу көрсетіштері мен қарсы көрсеткіштері.

: Пиелонефрит- *это неспецифическое бактериальное воспаление почечной

паренхимы и собирательной системы почек, проявляющееся картиной инфекционного заболевания, особенно у детей раннего возраста, характеризующееся лейкоцитурией и бактериурией, а также нарушением функционального состояния почек. Согласно классификации Всемирной организации здравоохранения (ВОЗ), пиелонефрит относится к группе

тубулоинтерстициальных нефритов и фактически представляет собой тубулоинтерстициальный нефрит инфекционного генеза

Клиническая классификация

пиелонефрита у детей Течение пиелонефрита может быть рецидивирующим:

- редкие рецидивы <2 обострений за 6 мес или <4 в год;

-частые рецидивы 2 обострений за 6 мес или ³4 в год.

Рецидивирующее течение пиелонефрита связано с: -реинфекцией (новое инфицирование);

-персистированием возбудителя

–в случае образования биопленок (при МКБ, постоянном мочевом катетере, уростоме и др.);

-неразрешившейся инфекцией.

Рабочая схема постановки диагноза пиелонефрит:

-Острый или хронический;

- Необструктивный (без нарушения уродинамики ) или обструктивный (с нарушением уродинамики);

-Период ремиссии или обострения (необходимо указывать число обострений);

-Функция почек: сохранена или нарушена.