Оттексіз қышқылдарда сутек қышқыл түзуші элементпен тікелей байланысады: Н—CI Н—S—Н, т.б.

Аталуы[өңдеу]

Кейбір қышқылдардың тарихи қалыптасқан атаулары бар: HCl - тұз қышқылы, HF - балқытқыш қышқыл; Н₂РO₄ - сутектің ортофосфаты, ал Н₂СO₃ - сутектің карбонаты деп аталады.

Ал халықаралық номенклатура бойынша Н₂РO₄ тетраоксотригидрофосфат деп молекула құрамындағы атомдардың сандары грек сандарымен көрсетіліп аталады. Қышқылдарға сәйкес келетін оксидтерді қышқылдардың ангидридтері (сусыз қышқыл) деп атайды.

Алынуы[өңдеу]

Оттексіз қышқылдарды жай заттардың тікелей әрекеттесуі (синтез әдісі) бойынша алады:

H₂+Cl₂=2HCl

H₂+S=H₂S

Түзілген газдарды суда еріткенде қышқылдар алынады.

Кейбір оттекті қышқылдарды сәйкес оксидтерін сумен әрекеттестіріп алады:

SО₂+H₂О=H₂SО₃

SО₃+H₂О=H₂SО₄

Егер фосфорды жағып алып, түзілген ак буға су қосып шайқасақ, ерітінді лакмусты қызғылт түске бояйды, себебі мына реакциялар жүреді:

4P+5O₂=2P₂O₅

P₂O₅+3H₂O=2H₃PO₄

қышқылдық оксид + су = қышқыл

Кейбір ұшқыш, тұрақсыз және ерімейтін қышқылдарды олардың тұздарына концентрлі қышқылмен әсер етіп алуға болады.

Ас тұзының кристалдарына концентрлі күкірт қышқылын қосқанда хлорлы сутектің ақ тұманы газ күйінде бөлінеді, оны суда ерітіп тұз қышқылыналамыз.

NaCl+H₂SO₄=2HCl↑+Na₂SO₄

Осы реакцияны кеңсе желіміне концентрлі тұз қышқылымен әсер етіп көрсетеміз.

Na₂SiО₃+ 2HCl = H₂SiO₃↓ + 2NaCl

Қышқылдардың химиялық қасиеттері[өңдеу]

Қышқылдардың қасиеттері алуан түрлі болып келеді, оны көрсету үшін мынадай сұлба жазып аламыз:

Қышқылдар:

1. белсенді металдармен

2. негіздік оксидтермен

3. негіздермен

4. тұздармен

5. қыздырудың әсері (кейбір қышқылдар үшін)

Қышқылдардың металдармен әрекеттесуі металдың белсенділігіне қарай жүреді; белсенді металдардың көпшілігі қышқылдардан сутегін ығыстырады:[өңдеу]

H₂SO₄+Ca=CaSO₄+H₂↑

H₂SO₄+Zn=ZnSO₄+H₂↑

белсенді металл + қышқыл = тұз + сутегі

Қышқылдардың негіздік оксидтермен әрекеттесуі нәтижесінде тұз бен су түзіледі:[өңдеу]

H₂SО₄+CaО=CaSО₄+H₂О

2HCl+ZnО=ZnCl₂+H₂О

қышқыл + негіздік оксид = тұз + су

Қышқылдар еритін де, ерімейтін де негіздермен әрекеттеседі:[өңдеу]

HCl+NaOH=NaCl+H₂O

2HCl+Cu(OH)₂↓=CuCl₂+2Н₂O

қышқыл + негіз = тұз + су

Қышқылдар тұздармен алмасу реакциясына түседі[өңдеу]

H₂SО₄+BaCl₂=BaSО₄↓+2HCl

HCl+AgNО₃=AgCl↓+HNО₃

2НСl+СаСO₃=СаСl₂+Н₂O+СO₂↑

қышқыл + тұз = жаңа тұз + жаңа қышқыл

Кейбір қышқылдар қыздырғанда айырылады[өңдеу]

H₂SiO₃→SiO₂+H₂0

Қолданылуы[өңдеу]

HNO₃ - азотты тыңайтқыштар алу үшін

H₂SO₄ - өте кең қолданыс табады, сондықтан оны химия өндірісінің «наны» деп атайды.

Н₃РО₄- фосфор тыңайтқыштарын алу үшін HCl - тұздарын алу үшін, медицинада.^[1]

Қышқылдық[өңдеу]

Қышқылдық (орысша: кислотность) - ортаның рН өлшем бірлігінен берілетін сипаттамасы. Бұл өлшем бойынша рН7 мөлшері бейтарап орта саналады, егер ол көрсеткіштен жоғары болса ортаның сілтілік әсері жоғарылайды. РН шкаласы 10-дық логарифм негізінде жасалған сондықтан рН₄артық рН₅ ортасына қарағанда 10 есе қышқыл, ал рН₆ ортасына қарағанда 100 есе қышқыл болады.^[2]

Қышқылдар.

Қышқылдар – құрамында металға алмаса алатын сутектің бір немесе бірнеше атомы бар және суда ерігенде сутек иондарын Н+ түзетін химиялық қосылыстар.

Ашылу тарихы[өңдеу]

XVII ғасырда неміс химигі И.П. Глаубер (1604 – 1670) тұз қышқылды мен азот қышқылын өздерінің тұздарынан алып, қышқылды көп мөлшерде өндіруге жол ашты.

Ағылшын химигі Р.Бойль (1627 – 1691) Глауберден сатып алған тұз қышқылының ерітіндісін кездейсоқ көкшіл күлгін гүлге төгіп алып, оның бірден ашық қызыл түске боялғанын байқаған.

Осыдан барып ерітіндіде қышқылдың бар екендігін көрсететін индикаторларды (лакмус, фенолфталейн,метилоранж, т.б.) ашты. Ол индикаторларды зерттей келе фосфор қышқылын анықтайды. Алғаш қатты күйінде алынған бор қышқылын француз ғалымы М.Гомберг (1866 – 1947) ашты.

Кейіннен мұндай қатты күйде алынған қышқылдын саны көбейе түсті. Мыс., шарап қышқылын швед химигі К.В. Шееле (1742 – 1786) шарап тасымалдайтын бөшкенің ішкі қабырғасындағы «шарап тасы» деп аталатын қақтан тазартып алды.

Ол кейіннен жемістер мен өсімдіктерден лимон қышқылын, алма қышқылын, т.б. қышқылды қатты күйдегі кристалл түрінде бөліп алды. Көмір қышқылын ағылшын химигі Дж. Б. Пристли (1894 – 1984) көмір қышқыл газын суға еріту арқылы алды.

XVIII ғасырдың соңына қарай оннан астам қышқыл бөлініп алынды. Ол кездері қышқылға суда еритін қышқыл дәмі бар лакмус индикаторының түсін қызылға бояйтын заттар жатқызылды. қышқылдың химиялық құрамы кейіннен оттек және сутек газдары ашылғаннан соң барып айқындала бастады.

Француз химигі А.Л. Лавуазье құрамы оттекпен байланысқан қышқылды зерттеген. Алайда құрамында оттексіз қышқыл да болатыны тәжірибе жүзінде анықталды. Сондықтан, қышқыл оттекті және оттексіз деп екі үлкен топқа бөлінеді. Қышқылдың табиғатын зерттеу 1838 жылы неміс химигі Ю.Либих (1803 – 1873) ұсынған қышқылдың сутекті теориясынан басталды. Ол қышқыл деп құрамында металға орнын беретін сутек бар қосылыстарды, ал швед физик-химигі С.А. Аррениус (1859 – 1927) қышқыл деп суда өзінен сутек катионын бөлетін заттарды атады.

Д.И. Менделеев суда еритін заттардың онымен химиялық әрекеттесіп, гидраттанған бөлшектер түзетінін дәлелдеді. Бұл екі көзқарастың басын біріктірген орыс химигі И.А. Каблуков (1857 – 1942) қышқылдық қасиетке ие болатын сутек катионы емес, оның сумен әрекеттескенде түзілетіноксоний ионы (Н3О+) екенін анықтады. Мысалы, тұз қышқылы дегеніміз газ күйіндегі хлорсутектің суда әрі еріп, әрі гидраттанған екі ионы:

НСl + Н₂О=Н₃О++Cl^–.

Қышқылдың судағы ерітіндісінде түзілетін оксоний иондарының мөлшері басым болса (диссоциациялану дәрежесі жоғары болса), ол күшті қышқыл қатарына жатады. Сұйық ерітінділерінде қышқылдың диссоциациялану дәрежесі 3%-ға дейін – әлсіз, ал 3 – 30%-ға дейінгісі – орташа, 30%-дан асса – күшті қышқыл деп аталады.

Қышқыл металдар орнын баса алатын сутек атомының санына қарай

· бірнегізді қышқылдар,

· көп негізді қышқылдар болып бөлінеді.

1915 жылы АҚШ ғалымы Франклин судан басқа еріткіштерде түзілетін қышқылдың болатынын ашты. Ол судың орнына сұйық күйдегі аммиакты алып аквохимияға сәйкестендіріп аммонохимияның негізін қалады. Қышқылдың қызметін суда оксоний ионы (Н3О+), аммонохимияда аммоний ионы (NH₄+) атқарады. Суда еріткенде тұзға жататын мүсәтір NH₄CІ (аммоний хлориді) сұйық аммиакта ерітілсе, онда ол қышқылдық қасиет көрсетеді.

1923 жылы дат химигі И.Н. Бренстед (1879 – 1947) өзінің протондық теориясында қышқылға өзінен протон (Н⁺) бөлуге қабілеті бар сутекті қосылыстардың барлығын да жатқызуды ұсынды. Ол алғаш рет сутекті қосылыстардың кез келген еріткішпен әрекеттесетіндігін дәлелдеп, қышқылдық жүйе түзуінің сапалық та, сандық та сипаттамасын жасап берді.

Осы жылы АҚШ ғалымы Г.Н. Льюис (1875 – 1946) жариялаған электрондық теориясында қышқыл деп өзіне электрон жұбын қосып алуға қабілетті бөлшектерді атады. Қышқылдың сутек катионы (Н⁺) акцептор қызметін атқарды. Кешенді қосылыстардың түзілуін сипаттайтын акцептор қышқылына басқа да металл катиондары жатады (мысалы, Cu²⁺, Fe³⁺, Zn²⁺, Hg²⁺, т.б.).

1939 жылы қышқылдың жалпылама теориясын қазақстандық ғалым, академик М.И. Усанович ұсынды. Оның пікірінше қышқыл өздерінен катион (протон) бөліп шығара алатын немесе анион (электрон) қосып ала алатын бөлшектер болып табылады. Бұл жоғарыда аталған теориялардағы(сутекті, протондық, электрондық, т.б.) анықтамалардың бәрін де қамтитын әмбебап теория болып табылады. Қышқылдық қасиетті атомдар да, молекулалар да, иондар да көрсете алады.

Құрамында сутек атомы бар молекулалар (НСІ, Н₂SO₄, т.б.), өзіне электрон қосып алуға бейім тотықтырғыштар (СІ₂, О₂, КМnO₄, HNO₃, т.б.), әсіресе, анионға қосыла алатын барлық катиондар (Na⁺, Mg²⁺, Al³⁺, Cu²⁺, Fe³⁺, Sn⁴⁺, т.б.) түгелдей қышқыл қызметін атқарады.

Зерттеулер нәтижесінде қышқылдың өзіндік ерекшеліктерін айқындауға қол жеткізілді. Мысалы, қоқырлы қышқылдың (фосфор элементін алу кезінде түзілетін фосфорлы қоқыр) таза термиялық фосфор қышқылынан айырмашылығы – құрамында тотықпай қалған фосфордың әр түрлі формалары (Р₄, H₂PO₂, H₂PO₃, H₃PO₃), сілтілік, сілтілік-жер, ауыр металдар катиондары, фторидтер, органикалық заттар, тағыда басқа заттардың болуында.

Қоқырлы қышқыл фосфор тұздарын, сонымен қатар, натрий триполифосфатын алу кезінде қолданылады. қышқыл жылына мыңдаған, миллиондаған тоннамен шығарылып, шаруашылықтың көптеген салаларында, техника мен ғылымда кеңінен қолданылады.

Қазақстанда фосфор, күкірт қышқылдары көп мөлшерде өндіріледі. Күкірт қышқылы Жезқазған, Балқаш, Өскемен, тағыда басқа қалалардағы өндірістік цехтарда түсті металдардың құрамындағы күкірттен алынады. Бор қышқылы Батыс Қазақстандағы Индер боратынан өндіріледі. Сірке қышқылы көп жылдар бойы Теміртау маңынан алынып келді. Күкірт қышқылын кейде химия өнеркәсібінің «наны» деп атайды, себебі, олавтомашина мен ұшақтардың аккумуляторларынан бастап, химия өнеркәсібінде фосфор қышқылын, фосфат тыңайтқыштарын алуға, түстіметаллургияда металдарды өңдеуге, оларды қышқылда ерітуге жұмсалады.

Күкірт қышқылы химиялық материалдардың ішіндегі ең көп қолданылатын зат, оның қатысуы нәтижесінде көптеген басқа қышқыл мен олардың тұздары бөлініп алынады. Органик. химияның қосылыстарын синтездеуде, талдау жасар алдында да, көміртекке айналдырып өртеуде де күкірт қышқылы қажет. Ал барлық тұздар-селитралар азот қышқылының қатысуымен алынады. Одан тыңайтқыштардың өзегі болып табылатын аммоний,калий, кальций селитралары алынады. Көптеген бояғыш заттардың негізі болып есептелетін анилинді алуға азот қышқылы мен күкірт қышқылы жұмсалады.

Арзан қопарғыш – динамиттің басты құраушысы азот қышқылының глицеринмен әрекеттескендегі туындысы. Одан күшті тринитротолуол қопарғышы да азот қышқылының қатынасуымен өндіріледі. Фосфор қышқылы да көп мөлшерде өндірілетін аса бағалы өнім. Оның бірі фосфор тыңайтқыштарын алуға жұмсалатын тазалығы төмендеу – термиялық фосфор қышқылы. Ал одан қымбат әрі тазалығы жоғары экстракц. фосфор қышқылы алынып тағам өнеркәсібінде лимонад, мармелад, сироптарға дәм кіргізу үшін қоспа ретінде пайдаланылады. Бұлардың екі түрі де Тараз қаласындағы фосфор өңдейтін заттарда алынады.

Тұз қышқылы өнеркәсіпте металдан (болат, шойын, т.б.) жасалатын бұйымдардың бетіндегі қақты, татты ерітіп тазалау үшін қолданылады. Содан соң олардың бетіне никель, хром, мырыш, мыс, алтын жалатып коррозияға ұшырамайтындай етуге болады. Тұз қышқылының көмегімен көптеген химиялық процестерді жүргізуге болады.

Қышқылға төзімділік[өңдеу]

Сульфаниловая кислота.

Қышқылға төзімділік – материалдардың жегі қышқылдар әсерлеріне төзу қабілеті; Ішкі төзімділік заттардың табиғатына, жегі ортаның тотығу-тотықсыздану қасиеттеріне, аниондардың табиғатына, қышқылдардың концентрациясы мен температурасына, сыртқы әсерлерге (қысым, температура, т.б.) тәуелді болады. Мысалы, хром және хромды болаттар 40%-дық азот қышқылына төзімді, ал 40%-дық күкірт қышқылында бүліне бастайды. Температура артқанда материалдардың қышқылға төзімділік күрт кемиді. Металдардың ішкі төзімділігі оның бірлік ауданынан жоғалтатын массасы бойынша анықталады (сағатына грамм/метр2). Бейметалл органикалық материалдардың ішкі төзімділігі қасиеті ісіну дәрежесіне және механикалық қасиеттерінің (беріктік шегі, аққыштық шегі, т.б.) өзгеру ерекшеліктеріне қарай бағаланады, ал бейметалл бейорганикалық материалдардың ішкі төзімділігі қышқылмен өңделгеннен кейін майдаланған материалдың массасының өзгеруі бойынша анықталады; Қышқылға берік заттар.

Қышқылды жаңбыр[өңдеу]

Қышқылды жаңбыр – атмосфералық жауын-шашын түрлері (оған қар да жатады). Жаңбыр құрамындақышқылдың (pH<5,6) болатындығы ауа құрамында өндіріс қалдықтары (мыс., SO2, NO2, HCl, т.б.) мөлшерінің көптігіне байланысты. Осындай жауын-шашын түскен топырақ пен су айдындарының қышқылдығы артып, соның нәтижесінде қоршаған ортаның экожүйесі деградацияға ұшырайды. Атап айтқанда, су айдындарындағыбалықтар мен су жануарлары жаппай қырылып, топырақ құнарсызданып, жеміс-жидек пен көкөніс және орманағаштары өспей, солып қалады..Атмосфера құрамына еңген өндіріс қалдықтары күкірт диоксиді және азот оксидтері ондағы ылғалмен әрекеттесіп күкірт және азот қышқылдарын түзеді.Соның әсерінен жерге жауатын жаңбыр мен қар қышқылданады.Әдетте рН 5,6 кем болса жауын- шашын «қышқыл жаңбыр» деп аталады.Күкірт және азот оксидтері металургия өндірісінде және көмір, мұнай мен әр түрлі газдар жиналған кезде түзіліп атмосфера құрамына енеді, күкірт оксиді жылу электр станциясынан бөлінсе ,азот оксиді автомобильде жанармай жанған кезде түзіледі.Ғалымдардың зерттеуіне сүйенсек бір тонна отын жанғанда , жылу электр станциясында орта есеппен 150кг, ал автомобиль моторында 1кг бензин жанғанда , 270 г ластағыш заттар бөлінеді. Көмірді және мұнайды жаққан кезде түзілетін күкірт диоксиді газы атмосферада күкірт триоксидіне дейін тотығады.

Түзілген оксид

2SO2 +О2 → 2SO3

2SO2 +О2 → 2SO3

SO3 +Н2О→ Н2 SO4

Күкірт қышқылы ауа құрамында аэрозоль және майда тамшы түрінде болады. Азот оксиді де ауадағы ылғалмен әрекеттесіп,азот қышқылына айналады.

2 NO + O2 →2 NO2

4 NO2 + 2 Н2О+О2 → 4 Н NO3

Қышқыл жаңбырлар топырақ құрамына еніп,өсімдіктердің өсіп-жетілуіне қорек болатын қажетті заттармен бірге улы ауыр және жеңіл металдардың еруіне мүм-кіндік туғызады. Өз кезегінде улы заттар келеңсіз жағдайларға алып келеді. Мысалы, аздап қышқылданған судағы алюминий мөлшерінің 0,2 мг/л балықтар үшін өте қауіпті, сонымен қатар ағаштардың өсуін тежейді.Қышқыл жаңбыр әсерінен ормандардың құрғақшылыққа және ауруға төзімділігі нашарлайды.Ал орман – табиғат санитары.Барлық тірі ағзаның тыныс алуына қажетті оттегінің мөлшеріне де әсер ететіні белгілі. Жаңбыр тамшыларында еріген күкірт қышқылы атмосферада тұман түзіп, адамдардың аллергия және басқа аурулармен науқастануына әкеледі. Қышқыл жаңбырларды болдырмаудың негізгі тәсілі техникалық қондырғыларды қолдану арқылы күкірт және азот оксидтерін атмосфераға жібермеу.

Қышқыл тау жыныстары[өңдеу]

Қышқыл тау жыныстары – құрамында кремний оксиді 64%-дан жоғары болатын магмалық тау жыныстары. Олардың орташа химиялық құрамы: SіO2 64 – 78%, кейбір ультрақышқыл түрлерінде 80 – 85%-ға, ал магмалық кварцолиттерде (Үлгі:Силексит) 85 – 100%-ға жетеді. Олар интрузия жәнеэффузия процестерінің нәтижесінде қалыптасады. Интруз. Қышқыл тау жынысының ішінде гранит, гранодиорит, аляскит, рапакиви, чарнокит,плагиогранит көп кездеседі. Эффузия Қышқыл тау жыныстарынан мол тарағандары липарит пен липариттік порфир, кварц порфирі мен кератофир,дацит пен дацит порфирі, фельзит пен жанартаулық шыныларға жататын обсидиан, пехштейн (қарамай тас), пемза (көпіршік тас), церлит. Қышқыл тау жыныстары, негізінен, кварцтан, калийлі және калий-натрийлі дала шпаты мен плагиоклаздан (альбиттен андезинге дейін) тұрады. Фемалық минералдар аз мөлшерде (5 – 10%) кездеседі, кейбір түрлерінде ғана 15 – 20%-ға жетеді. Олар – биотит, амфибол, пироксен (сирек), тағыда басқа қышқыл тау жыныстардың көпшілігінде кварц 20 – 40%, калишпат (ортоклаз, микроклин, санидин) 20 – 40%, плагиоклаз 20 – 50% болады. Онда кездесетін акцессор минералдар (апатит, сфен, магнетит, циркон, монацит, торит, малакон, ксенотим, пирохлор, турмалин, т.б.) сирек металды, радиобелсенді болып келеді. Қышқыл тау жыныстары – қызғылт сары, қызыл, күрең қызыл, кейде ашық сұр түсті. [[Интрузия Қышқыл тау жыныстары бірқалыпты ірі, порфир кейіптес, ал эффузия түріндегілері өте ұсақ түйірлі немесе шыны тәрізді аморфты массадан құралған. Эффузия қышқыл тау жыныстары күмбезді, тасқын, жамылғы, желі пішіндес, ал интрузия Қышқыл тау жыныстары батолит, лакколит, шток, желі тәріздес келеді. Барлығы да қалыпты, сілтілілеу және сілтілі қатарлар болып бөлінеді. Олардың арасында көбірек тарағаны қалыпты және сілтілі қатарлар. Қышқыл тау жыныстардың жанартаулық шынылардан ғана тұратындары обсидиан, пемза, перлит түрлеріне бөлінеді. Қышқыл тау жыныстары қышқыл магманың кристалдануынан, терең жер қыртысындағы шөгінді жыныстардың балқуынан (палингенезінен), метасоматикалық жолмен пайда болады. Олар әшекейлеу ісінде (рапакиви мен амазонитті [[гранит[[), құрылыс материалдары ретінде (пемза, т.б.) кеңінен пайдаланылады.