Тақырып 2. Ежелгі Үнді және Қытай философиясы

29. Ежелгі үнді елінде мифологиялық көзқарастан түсініктемелік – философиялыққа көшу:

1. VII ғ. б.д.д.

2. IV ғ. б.д.д.

3. VI ғ. б.д.д.

4. V ғ. б.д.д.

5. II ғ. б.д.д.

30. Ежелгі үнді елінің киелі жазбалары:

1. Ведалар.

2. Евангелие.

3. Құран.

4. Руналар.

5. Библия.

31. «Құдайлар жолы» упанишад бойынша:

1. Нирвана сатысында болуы:

2. Карма заңдылықтарына бағыну.

3. Сана мен болмыстың кешендік мәні және адамдардың даралық тең деп тануы.

4. Медитация сатысында болуы.

5. Шектен шығып кетуді бодырмайтын тәсіл.

32. Нирвана:

1. Жоғарғы ляззат.

2. «Тоқ өмір».

3.Жылы орын.

4. Сөнген болмыс.

5. Көңілсіздену.

33. Үнді елінде жанның көшіп-қону идеясының аталуы:

1.Сансара.

2. Нирвана.

3. Карма.

4. Дхарма.

5. Сансара.

34. Вайшешика мектебі парамананы атады:

1. Парамананың барлық мәнінің көзге көрінбейтін субстанциясы.

2. Анық емес рухани жағдай.

3. Жалғыз құдірет ақиқатын мойындау.

4. Болмыстың көзге көрінбейтін материалдық емес бастаулары.

5. Қарама-қайшылықтар принципі.

35. Ежелгі үнді философиясының атауы санскрит тілінде «алғашқы зерттеу» деген мағынаны береді:

1. Веданта.

2. Ньяя.

3. Миманса.

4. Санкхья.

5. Вайшешика.

36. Джайнизмнің негізін қалаушы:

1. Лао-цзы.

2. Чарвака.

3. Конфуций.

4. Будда.

5. Махавира Вардхамана.

37. Бостандыққа қол жеткізуге мүмкіндік беретін кешендік тәсілдерді қалыптастыру міндеті болып табылатын Үнді мектебі:

1. Йога.

2. Санкхья.

3. Ньяя.

4. Вайшешика.

5. Веданта.

38. Буддизм философиясының негізгі түсінігі:

1. Қайғыру

2. Тілек.

3. Үміт.

4. Сенім.

5. Маххаббат.

39. Буддизм ілімінің мақсаты:

1. Барлық мәнді тану.

2. Абсолюттік бастауды тану.

3. Тірі жандарға зиян келтірмеу.

4. Деваянаға еру («Құдай жолы»).

5. Нирванаға жету.

40. Адамның құтқарылуының сегіз жолын келтіретін философиялық ілім:

1. Джайнизм.

2. Даосизм.

3. Буддизм.

4. Неокантиантиандық.

5. Экзистенциализм.

41. Буддизмнің басқа әлемдік діндерден айырмашылығы.

1. Буддизм – экзистенциалды философия.

2. Буддизм философиясының негізінде дуализм болуы мүмкін.

3. Буддизм философиялық ойдың материалдық даму тенденциясын көрсетеді.

4. Буддизме құдірет идеясы және рух мәнгілігіұғымы жоқ.

5. Буддизмді ұстанушылар саны басқа дін өкілдеріне қарағанда көп.

42. Ежелгі қытайлықтар үшін жоғарғы күш ретінде танылады:

1. Құдай.

2. Ғарыш.

3. Табиғат.

4. Болмыс.

5. Аспан.

43. Қытай елінің ежелгі ұлттық философиялық ілімдері:

1. Даосизм, конфуциандық.

2. Чань-буддизм, номинализм.

3. Неодаосизм, неокунфуциандық.

4. Христиан ілімі, марксизм.

5. Легизм, натурфилософия.

44. Даосизм бойынша бүкіл әлем туралы ақпарат осында болады:

1. Заттардың әлемдік тәртібінде.

2.Әр адамда.

3.Тек қана табиғат заңдарында.

4.Әрбір тірі жанда.

5. Әрбір материалдық затта.

45. Ежелгі Қытай философиясындағы түпнегіздер:

1. Жел, аспан, металл, жер, су.

2. Ағаш, су, от, металл, жер.

3. Ағаш, ауа, от, жел, аспан.

4. Су, ауа, от, металл, жер.

5. Су, от, жер,аспан, ауа.

46. Дао білдіреді:

1. Ғарыш.

2. Аспан асты.

3. Әсемділік.

4. Бір қалыпты.

5. Жол, әлемді тану заңы.

47. Инь мен ян көрсетеді:

1. Тағдырды алдын алу.

2. Аспан ерігі.

3. Дүниедегі барлық мәннің қажетілігі.

4. Заттар табиғатының екі жақтылығы принципі.

5. Себеп-салдарлық қатынас.

48. «Қызметтік адам» мектебінің өкілі, қытай философы:

1.Чжуан-цзы.

2. Лао-цзы.

3. Сюнь-цзы.

4. Конфуций.

5. Мэн-цзы.

49. Ежелгі Қытайда «мейірбан адам» концепциясының авторы:

1. Лю-цзы.

2. Лао-цзы.

3. Сюнь-цзы.

4. Хань-Фей.

5. Конфуций.

50. Ежелгі Қытай философы идеалды адам концепциясының негізін салушы:

1. Лао-цзы.

2. Ян Чжу.

3. Сюнь-цзы.

4. Конфуций.

5. Мэн-цзы.

51. Даолық дана қалайды:

1. Тақпақ оқуды.

2. Говорить притчами.

3. Сөйлеуді.

4. Өлен айтуды.

5. Үндемеуді.

52. Легизмнің негізгі түсінігі:

1. Фа (заң).

2. Ци (энергия).

3. Дао (жол).

4. Ли (ритуал).

5. Жэнь (адамсүйгіштік).

53. Конфуцийдың әлеуметтік этикасында тұлға болады:

1. Жоғарғы құндылық және мемлекеттің дамуының мақсаты.

2. Өзін жасайтын индивид ретінде.

3. Өзіндік жеткіліктік тұлға ретінде.

4. Барлық әлеуметтік өзгерістердің бастамасы мен себебі.

5. «Өзі үшін» емес қоғам үшін тұлға.

54. Конфуций философиясында рақымшылдықтың басты принципі:

1. Азап шегуден құтылу.

2. «Алтын арқауы» жолы.

3. Діни мақұлықтарға қатыстыру жолы.

4. Қажеттіліктерді қанағаттандыру.

5. Әрбір адамға өзіндігі.

55. Конфуций бойынша адамды осы үшін тәрбиелеу керек:

1. Адамның білімге қол жетуі.

2. Адамда ересектерге тән қасиет қалыптастыру.

3. Адамды әлеуметтік қызметін дұрыс атқаруға бағыттау.

4. Адам салт-дәстүрлерді этикетті дұрыс орындау керек.

5. Адам өзінің туғандарын сыйлауға тиіс.

56. Даосизмнің негізгі принципі:

1. «Алтын арқауы».

2. Бәріне күдіктену.

3. Баланың көшеметшілігі.

4. Недеяние.

5. Шығармашылық белсенділік.

57. Конфуциандықтағы басты принциптері: этикет, адамсүйгіштік және ...

1. Парыз.

2. Медитация.

3. Әсемділік.

4. Таным.

5. Ақикат.

Тақырып 3. Антикалық философия

58. Ерте кезеңдегі грек философиясыныңбасты мәселесі:

1. Адамның пайда болуы.

2. Өмір мен өлім мәселесі.

3. Бақытқа жету мен ляззат алу.

4. Ғарыштың пайда болуы мен құрылымы.

5. Заттарда жанның болуы.

59. Антикалыққа келетін философиялық көзқарас:

1. Космоцентризм.

2. Прагматизм.

3. Феноменология.

4. Постмодернизм.

5. Герменевтика.

60. Милет мектебінің философтары:

1. Аристотель, Сократ, Зенон.

2. Эпикур, Гераклит, Эмпедокл.

3. Лукреций, Протагор, Парменид.

4. Демокрит, Сократ, Зенон.

5. Фалес, Анаксимандр, Анаксимен.

61. Фалес бойынша болмыстың негізі:

1. Апейрон.

2. От.

3. Ауа.

4. Сан.

5. Су.

62. Апейронды негізгі бастама ретінде санаған:

1. Анаксимандр.

2. Фалес.

3. Левкипп.

4. Платон.

5. Анаксимен.

63. Сандар мен заңдылықтын байланысын дәлелдеген ежелгі грек философы:

1. Аристотель.

2. Платон.

3. Сократ.

4. Пифагор.

5. Анаксимен.

64. «Біз бір өзеннің суына кіреміз және кірмейміз» сөзінің авторы ежелгі грек философы:

1. Гераклит.

2. Фалес.

3. Анаксимандр.

4. Парменид.

5. Анаксагор.

65. Антикалық философ «Адам барлық заттардың өлшемі» деген:

1. Протагор.

2. Платон.

3. Аристотель.

4. Горгий.

5. Сократ.

66. Грек тілінен «атом» сөзінің мағынасы:

1. Білім, таным.

2. Пайда болатын.

3. Бөлінбейтін, мәңгі.

4. Басқарылатын.

5. Еркін қозғалатын.

67. Грек философиясындағы адамзат мәселесiне бет –бұрыс жасаған:

1.Атомистикада

2. Натурфилософияда

3. Софистикада

4. Кинизмде

5. Скептицизмде

68. Алғашқы өзінің ілімінің басты мәселесі ретінде адамды қарастырған ежелгі грек ойшылы:

1. Гераклит.

2. Сократ.

3. Парменид.

4. Фалес.

5. Аристотель.

69. Сократ бойынша білім:

1.Грек құдайларының мәнін түсіндіру тәсілі.

2. Табиғат құбылыстарын түсіндіретін әдіс.

3. Адам зердесінің деңгейін анықтайтын әдіс.

4. Жалпы дүниені түсінуге қажетті көзқарас мен идеялар жиынтығы.

5. Дұрыс оқудың әдісі.

70. Ақиқатты табуының сұхбаттық әдісін енгізген:

1. Гераклит.

2. Фалес.

3. Сократ.

4. Аристотель.

5. Парменид.

71. Адамды моральдық тіршілік иесі деп философияның орталық мәселе ретінде алғаш рет мәселесін қарастырған:

1.Платон.

2.Аристотель.

3. Зенон.

4. Протагор.

5. Сократ.

72. Сократтың пікірінше ақылды:

1.Дәстүрді қадірлеуші

2. Өз-өзіне ұстамды немесе өз-өзіне ие бола алатын

3. Адамдарды басқарушы

4. Заттардың табиғатын білетін

5.Аспани заңдарды білетін

73. Заттарды сезімдік қабылдаудың себебі және мәні деп санаған.

1. Сократ.

2. Протагор.

3. Платон.

4. Гераклит.

5. Парменид.

74. Платонда идея мен заттың қатынасы:

1. Зат – болмысқа қарсы идея және көшірмесі.

2. Идея – заттың көрінісі.

3. Идея – заттың жалпы түсінігі.

4. Идея мен зат қарама-қарсы.

5. Идея затпен тепетен.

75. «Үнгір туралы миф» кімде кездеседі:

1. Пифагорда.

2. Платонда.

3. Аристотельда.

4. Анаксименда.

5. Гераклитта.

76. Адам рухын мәңгілік өлмейтін бір денеден екінші денеге көшетін құдірет жаратқан күш ретінде санаған антикалық ойшыл:

1. Гераклит.

2. Платон.

3. Демокрит.

4. Фалес.

5. Левкипп.

77. Мемлекетті философтар басқару керек деп санаған философ:

1. Сократ.

2. Платон.

3. Фалес.

4. Парменид.

5. Аристотель.

78. Рух пен дененің антропологиялық дуализм позициясында тұрған антикалық философ:

1. Платон.

2. Гераклит.

3. Сократ.

4. Аристотель.

5. Демокрит.

79. Атомизмнің негізін салушы:

1. Платон.

2. Эпикур.

3. Юм.

4. Анаксагор.

5. Демокрит.

80. Платонның болмыс концепциясын алғаш сынға алған:

1. Зенон.

2. Фалес.

3. Пифагор.

4. Аристотель.

5. Демокрит.

81. Антикалық ойлау жүйесінде «метафизика» білдіреді:

1. Дұрыс қарама-қайшы емес ойлау.

2. Әлем кеңістігінің элементі.

3. Сезімдік қабылдау.

4. Даналық.

5. Болмыстың алғашқы себебі туралы ілім.

82. Аристотель бойынша шынайы философиялық ойлау басталады:

1. Танқалудан.

2. Қорқыныштан.

3. Үйретуден.

4. Анқылдақтықтан.

5. Дене шыңықтырудан.

83. Өнер арқылы адам жанының тазаруын білдіретін Аристотельдің түсінігі:

1. Катехизис.

2. Гедоне.

3. Абстракция.

4. Атараксия.

6. Катарсис.

84. Ежелгі грек ойшылы алғашқы адамды қоғамдық, мемлекеттік саяси деп анықтаған:

1. Демокрит.

2. Сократ.

3. Гераклит.

4. Платон.

5. Аристотель.

85. Аристотель бойынша сананы көрсететін:

1. Жан.

2. Жүрек.

3. Дене.

4. Бас.

5. Ми.

86. Саяси формалардың айналымын (үш дұрыс және үш дұрыс емес) ашқан:

1. Платон.

2. Ямвлих.

3. Аристотель.

4. Плотин.

5. Демокрит

Тақырып 4. Ортағасырлардағы еуропа философиясы

87. Орта ғасыр кезеңіне кіретін ғасырлар саны:

1. Бес.

2. Алты.

3. Он.

4. Сегіз.

5. Тоғыз

88. Ортағасырлардағы еуропа философиясының басты идеясы:

1. Эмпиризм.

2. Теоцентризм.

3. Космоцентризм.

4. Рационализм.

5. Антропоцентризм.

89. Креационизм білдіреді:

1. Көпқұдайлық.

2. Құдай – барлығының жаратушысы.

3.Құдайды терістеу.

4. Құдайды сынау.

5. Құдайды ақтау.

90. Ортағасырлардағы еуропа философиясының дамуының негізгі кезеңі:

1. Стоицизм.

2. Схоластика.

3. Софистика.

4. Диалектика.

5. Материализм.

91. Ортағасырлық еуропа философиясындағы патристика кезеңі:

1. Шіркеу әкейлерінің кезеңі.

2. Жастық шақ.

3. Жеткіншектер жасы.

4. Кәрілік.

5. Еуропаның күйреуі.

92. Патристика және схоластика философияның негізгі кезеңдері:

1. Қайта өрлеу.

2. «Қаранғылық кезеңі».

3. Оратағасыр.

4. Жаңа заман.

5. Антика.

93. «Патристика» терминінің мағынасы:

1. «Шіркеу әкейлерінің» ілімі.

2. Сенім символдары.

3. Философия мектебі.

4. Құдайлық философия.

5. Ортағасырлық философия.

94. Неоплатонизмнің негізгі түсінігі:

1. Эманация.

2. Креационизм.

3. Негация.

4. Конформация.

5. Генерация.

95. Ортағасырларда философия былай шыққан:

1. Адамның рационалдық негізі.

2. «Дін оқуының қызметшісі».

3. Адамның ақыл-есі.

4. Білім культі.

5. Өмірді қуанышпен қабылдауы.

96. Сенім:

1. Интуиция.

2. Тексерусіз ақпараттың қабылдауы.

3. Қабылдау.

4. Эмоция.

5. Табиғидан тысқа сенім.

97. Табиғаттың жандануы мен рух пен жанның бар екеніне сенім:

1. Анимизм.

2. Тотемизм.

3. Фетишизм.

4. Анимализм.

5. Магия.

98. Христиан шіркеуінің әкесі болып атанған ойшыл:

1. Кентерберийский.

2. Августин.

3. Абеляр.

4. Филон Александрийский.

5. Аквинский.

99. Шіркеу әкейлерінің діни және философиялық ілімдерінің жиынтығы:

1. Концептуализм.

2. Патристика.

3. Номинализм.

4. Реализм.

5. Схоластика.

100. Схоластика:

1. Әдіс туралы ілім.

2. Дүниенің танымдылығын терістейді.

3. Ортағасырлық ойдың философиялық ілімі.

4. Ежелгі грек философиясының бағыты.

5. Әлемге қатысты антидіни елестету.

101. Бұл пікір бойынша әлемді зұлымдық құдай жаратқан:

1. Христиандықтың.

2. Гностиктердің.

3. Манихейліктердің.

4. Плотиннің.

5. Проклдің.

102. Августин Блаженныйдың басты еңбегі:

1. « Академиктерге қарсы».

2. « Музыка туралы».

3. «Діни қала туралы».

4. «Философиямен алданыш».

5. «Тәртіп туралы».

103. Августин Блаженныйдың көзқарасы:

1. Ғылыми.

2. Материалисттік.

3. Пантеисттік

4. Теоцентристтік.

5. Мифологиялық.

104.Себеп-салдар арқылы құдайдың болмысының бес дәлелін келтірген ортағасырлық ойшыл:

1. Кентерберийский.

2. Августин.

3. Абеляр.

4. Оккам.

5. Аквинский.

105. Схоластикада бұл айырмашылық туралы айтылады:

1. Интуиция мен ғылым.

2. Сенім мен ақыл.

3. Ғылым мен теология.

4. Теология мен ақыл.

5. Философия мен ғылым.

106. «Адам жалпы» универсалиясын қолдаған схоластикада шындықтың жақтаушысы:

1. Ансельм Кентерберийский.

2. Иоанн Росцеллин.

3. Уильям Оккам.

4. Дунс Скот.

5. Пьер Абеляр.

107. Ф. Аквинский парасат пен сенім ара-қатынасын шешті:

1. Сенім парасаттан жоғары

2. Парасат сенімнен жоғары

3. Олар бірдей

4. Сенім жоқ

5. Ақиқат жоқ

108. Августин Блаженный бойынша ақиқатты табуға болады:

1. Тек қана жүрекпен.

2. Логикалық ойлау арқылы.

3. Тек қана интуицияның көмегімен.

4. Аналогия арқылы.

5. Тәжірибелік жолмен.

109. Осы мәселені шешу ретінде ортағасырлық философияда пайда болған номинализм және реализм:

1. Сенім мен ақыл.

2. Құдай мен әлем.

3. Универсалий.

4. Құдайды тану.

5. Адам.

110. Ортағасырлардағы универсалийлердің шынайы болуын жоқ деп санаған философиялық ілім:

1. Реализм

2. Номинализм

3. Рационализм.

4. Эмпиризм.

5. Концептуализм.

111. Реализм ортағасырлық философияда санайды:

1. Универсалилар заттардан тәелсіз өмір сүреді.

2. Универсалилар – тек қана заттардың атауның негізі.

3. Шынында бір ғана зат бар.

4. Универсалиялар затпен тепетен.

5. Универсалийлар жоқ.

112. Бұл позиция бойынша шынында универсалилер жоқ:

1. Номиналисттер.

2. Реалисттер.

3. Материалисттер.

4. Сенсуалисттер.

5. Эмпириктер.

113. Универсалийлар бар деген:

1. Эмпириктер.

2. Рационалисттер.

3. Экзистенциалисттер.

4. Реалисттер.

5. Сенсуалисттер.

114. Өз еркімен өмірдің барлық рақатынан бас тарту:

1. Практицизм.

2. Аскетизм.

3. Прагматизм.

4. Утилитаризм.

5. Гедонизм.

Тақырып 5. Ортағасырлардағы араб философиясы

115. . Ислам пайда болды:

1. VII ғ.

2. IVғ.

3. Vғ.

4. VIII ғ.

5. IХ ғ.

116. Ортағасырлардағы араб – мұсылман философиясының негізін қалаған:

1. Aль- Кинди.

2. Aль- Бируни.

3. Ибн- Сина.

4. Аль- Фараби.

5. Ибн- Рушд.

117. Ортағасырлардағы исламдағы діни-мистикалық ілім:

1. Пантеизм.

2. Дуализм.

3. Софизм.

4. Схоластика.

5. Суфизм.

118. Мұсылмандық ортағасырлардағы философиялық бағыт:

1. Номинализм.

2. Реализм.

3. Наукоцентризм.

4. Чистые братья.

5. Атеизм.

119. Аль-Фарабидің антикалық философиясынан алынған маңызды дәстүр:

1. Мистицизм.

2. Перипатетизм.

3. Гилозоизм.

4. Материализм.

5. Идеализм.

120. Араб философиясы:

1. Аристотель мұрасын терістейді.

2. Аристотель іліміне сүйенеді.

3. Барлық грек философиясын терістейді.

4. Грек философиясын білген емес.

5. Аристотельді білген емес.

121. Араб-ислам схоласттарының атауы:

1. Догматиктер.

2. Софисттер.

3. Мутакалимдер.

4. Аполегеттер.

5. Сократиктер.

122. Суфизмді дәлелдеген:

1. Абидтер.

2. Зухидтер.

3. Факихтер.

4. Фанатиктер.

5. Муджахедтер.

123. Ортағасырлардағы ислам философиясының ортодоксальды бағыты:

1. Мутакалам.

2. Суфизм.

3. Перипатетизм.

4. Критицизм.

5. Скептицизм.

124. Ортағасырлардағы араб философиясында «фәлсәфа» білдіреді:

1. Мұсылмандық құқық.

2. Сенімнің догматтары..

3. Мұсылмандық діни оқуы.

4. Құдайға жетудің мистикалық әдісі.

5. Әлемнің рационалдық тану әдісі.

125. Ибн-Рушдтің философиялық көзқарасының сипаты:

1. Скептицизм.

2. Догматизм.

3. Неоплатонизм

4. Перипатетизм.

5. Электика.

126. «Дәрігерлер каноны» еңбегінің авторы:

1. Ибн Сина.

2. Ибн Баджа.

3. Аль-Фараби.

4. Ибн Туфайль.

5. Ибн Рушд.

127. «Қайрымды қала тұрғындарының көзқарасы» деген трактат осы салаға жатады:

1. Құқықтық.

2. Әлеуметтік.

3. Әдептілік-әлеуметтік.

4. Саяси.

5. Діни.

128. Аль-Фараби осы ойшылдың еңбектерін араб тіліне аударып түсініктемелерін берді:

1. Аристотельдің.

2. Сократтың.

3. Конфуцийдің.

4. Пифагордың.

5. Гераклиттің.

129. Латындық есім Аверроэс кімге тиісті:

1. Ибн- Туфейльге.

2. Ибн- Рушдқа.

3. Ибн- Синаға.

4. Ибн- Баджаға.

5. Аль- Фарабиге.

130. Шығыс аристотелизмнің әйгілі өкілі:

1. Аль-Фараби.

2. Ибн-Бадж.

3. Құнанбаев.

4. Алтынсарин.

5. Аль-Кинди.

131. «Қайрымды қала тұрғындарының көзқарасы» атты трактатының авторы:

1. Аль-Газали.

2. Аль-Кинди.

3. Ибн-Сина.

4. Ибн-Рушд.

5. Аль-Фараби.

132. Ортағасырлардағы араб философтары:

1. Аль-Фараби, Ибн Сина, Ибн Рушд.

2. Сократ, Платон, Аристотель.

3. Тойнби, Шпенглер, Вебер.

4. Вольтер, Руссо, Дидро.

5. Кант, Фихте, Гегель.

133. Қос ақиқат ілімінің авторы:

1. Ибн Сина.

2. Аль – Кинди.

3. Аль – Бируни.

4. Ибн – Рушд.

5. Аль – Фараби.

134. Ибн-Рушд бойынша «қос ақиқат» ілімінің мағынасы осында:

1. Филоософияны дін қыспағынан құтқарып, оны жеке ғылым ретінде қарастыру.

2. Ақиқатты логикалық жолмен дәлелденгені мен оны нақты практикалық нәтижеге әкелуін мойындау.

3. Рационалдық деңгейде ақиқаттан, сезімдік деңгейде ақиқаттың дербес жеткенің мойнына алу.

4. Философиялық ойлау мен сенім ақаиқатының дербестігін мойындау.

5. Екі ақиқатты мойындау біреуі біз үшін екіншісі бәрі үшін.

135. Суфийдің жетілдірілуінің тәртібі:

1. Шариат, тарихат, ақиқат.

2. Шариат, джихад, тарихат.

3. Шариат, ақиқат, маслихат.

4. Шариат, маврихат,тарихат.

5. Маврихад, шариат, ақиқат.

136. Ортағасырлардағы араб философиясының негізінде жатыр:

1. Синкретизм.

2. Монотеисттік діншілдік.

3. Атеизм.

4. Деизм.

5. Пұтқа табынушылық.

137. «Эманация» сөзінің мағынасы:

1. Материя мен форманың қосылуы мен заттардың пайда болу процесі.

2. Тұтас болмыстың өзінің ернеулеуінің түсінуі.

3. Жанды еске алу арқылы таным прцесінің жолы.

4. Ойлауды құрастыратын процесс.

5. Құбылыстар әлемінің табиғи дамуының процесі.

138. Ортағасырлардағы араб-мұсылман философиясының Құдайға жетудің мистикалық жолын ұсынады:

1. Шығыс перипатетизм.

2. Сопылық.

3. Аверроизм.

4. Ортодоксальды исламның философиясы.

5. Қалам.

139. Кімнің көзқарасы еуропалық философияға үлкен әсерін тигізді:

1. Аверроэстікі.

2. Ибн-Синаның.

3. Аль-Фарабидің.

4. Аль-Киндидің.

5. Аль- Бирунидің.

140. Құдай мен әлем тепетен деп, құдайға байланысты антропоморфтік елестетулерге теріс қарады:

1. Мутакаллимдер.

2. Мутазилиттер.

3. Сопылықтар.

4. Сенсуалисттер.

5. Неоплатониктер.

141. «Қудатлу білік» («Благодатное знание») еңбегінің авторы:

1. Абай.

2. Ибн-Сина.

3. Кашгари.

4. Баласагуни.

5. Аль-Фараби.

142. «Диуани хикмет» философиялық-теологиялық поэманың авторы:

1. Баласағұн.

2. Асан Қайғы.

3. Қашғари.

4. Яссауи.

5. Аль-Фараби.

Тақырып 6. Қайта өрлеу философиясы

143. Қайта өрлеу философиясының басты ерекшелігі:

1. Технократизм.

2. Сциентизм.

3. Космоцентризм.

4. Теоцентризм.

5. Антропоцентризм.

144. Даралықты іздеу бұл философияның ерекшелігі:

1. Конвенционализмнің.

2. Өмірдің.

3. Ренессансатың.

4. Рационализмнің.

5. Конформизмнің.

145 . Қайта өрлеу философииясының негізгі дәстүрі:

1. Софистика.

2. Гуманизм.

3. Догматика.

4. Патристика.

5. Схоластика.

146. Қайта өрлеу философииясының негізгі бағыттары:

1. Гуманистисттік.

2. Гуманистисттік, неоплатондық.

3. Гуманисттік, неоплатондық, натурфилософиялық.

4. Гуманисттік, неоплатондық, натурфилософиялық, реформациялық.

5. Гуманисттік, неоплатондық, натурфилософиялық, реформациялық,

әлеуметтік-утопиялық.

147. Гуманизм Еуропада XIV – XVғғ ортасында пайда болды:

1. Францияда.

2. Германияда.

3. Италияда.

4. Бельгияда.

5. Польшада.

148. «Діни комедияның» авторы:

1. Абеляр.

2. Боккаччо.

3. Петрарка.

4. Роттердамский.

5. Данте Алигьери.

149. Ренессанс кезеңінің мәдениеті мен идеологиясындағы басты тенденция

1. Антропоцентризмге қарсы күрес.

2. Обскурантизм.

3. Әлемнің түсінуіндегі теоцентрліктен антропоцентрлікке көшуі.

4. Бейбітшілікке ұмтылыс.

5. Ғарыштық көзқарасққа қайта оралу.

150. Ренессанс кезеңінің гуманисттері көңіл бөлген мәселе:

1. Құдай.

2. Техника.

3. Қоғам.

4. Адам.

5. Табиғат.

151. Креационизм дегеніміз:

1. Көп құдайларға табыну.

2. Құдай-барлық дүниенің жаратушысы.

3. Құдайды терістеу.

4. Құдайды сынау

5. Құдайды ақтау.

152.«Сакралдық» сөзінің мағынасы:

1.Көзқарас.

2. Жоғарғы.

3. Мифологиялық.

4. Киелі, діни.

5. Сезімдік.

153. Құдай мен әлемнің тепетендігін білдіретін термин:

1. Антропоцентризм.

2. Космоцентризм.

3. Теоцентризм.

4. Пантеизм.

5. Креационизм.

154.Әлемнің пайда болғаннан кейін құдайдың керектігін терістеу:

1. Панентеизм.

2. Деизм.

3. Пантеизм.

4. Теизм.

5. Атеизм.

155. Пантеизмнің негізін салушы:

1. Бруно.

2. Бэкон.

3. Аквинский.

4. Кузанский.

5. Коперник.

156. Натурфилософияның жол жасаушысы, кардинал:

1. Кузанский.

2. Коперник.

3. Беркли.

4. Лоренцо ди Медичи.

5. Петрарка.

157.«Ғылыми білмейтіннің» теориясының жасаушы:

1. Мирандолла.

2. Коперник.

3. Кузанский.

4. Галилей.

5. Бруно.

158. Секуляризация:

1. Философияда материалисттік дәстүрді қайтадан аңғырту.

2. Философияның дінге тәуелділігі.

3. Қоғам өмірінің түрлі сфераларының дін мен діни институттарынан босатуы.

4. Философияның діни өнерге бағдары.

5. Еркіндік ойлау.

159. Әлемнің геоцентрліктен гелиоцентрлікке көшуін көрсеткен:

1. Бруно.

2. Мор.

3. Леонардо да Винчи.

4. Коперник.

5. Кузанский.

160. Инквизиторлармен жағылған философ:

1. Кузанский.

2. Галилей.

3. Коперник.

4. Мор.

5. Бруно.

161.Қайта өрлеу кезеңінің философы ақылдың мақсаты ретінде табиғат заңдылықтары мен құбылыстарың теренірек қарастыру деп санаған:

1. Коперник

2. Кузанский

3. Галилей

4. Бруно.

5. Кеплер.

162.Коперник пен Бруноның идеяларын дұрыс деп тәжірибе арқылы дәлелдеген:

1. Кузанский.

2. Кальвин.

3. Мор.

4. Галилей.

5. Везалий.

163. Ерте буржуазиялық қатынастар кезінде саяси философияның бастамасын салған:

1. Мирандола.

2. Макиавелли.

3. Кампанелла.

4. Мазарини.

5. Ришелье.

164. «Тақсыр» трактатының авторы:

1. Мор.

2. Макиавелли.

3. Кампанелла.

4. Телезио.

5. Абеляр.

165. Осы көзқарастар қайта өрлеу кезеңіндегі әлеуметтік утопиялық теорияларын бастамасын салды:

1. Данте.

2. Мор.

3.Роттердамский.

4. Лоренцо Валла.

5. Петрарка.

166.Қайта өрлеу кезінде қоғамның гуманисттік идеалын бейнелеген:

1. Мор.

2. Пико делла Мирандола.

3. Петрарка.

4. Макиавелли.

5. Кузанский.

167. «Күн қала» шығармасының авторы:

1. Кребс.

2. Бруно.

3. Макиавелли.

4. Мор.

5. Кампанелла.

168. Реформацияның негізін салушы:

1. Кребс.

2. Бруно.

3. Макиавелли.

4. Мор.

5. Лютер.

169. Реформацияның бюргерлік-евангелисттік ілімінің басты идеологы:

1. Макиавелли.

2. Боттичелли.

3. Мор.

4. Лютер.

5. Коперник.

170. Европа философиясы тарихында алғаш рет саясатты моральдан бөлген:

1. Бруно.

2. Платон.

3. Галилей.

4. Макиавелли.

5. Аристотель.

Тақырып 7. Жаңа Заман философиясы

171. XVII ғ Жаңа заман философиясының ен жақын сипаттамасы:

1. Теоцентризм.

2. Гуманизм.

3. Космоцентризм.

4. Пантеизм.

5. Наукоцентризм.

172. Осы кезеңде ғылым мен техника арқылы адам табиғаттан жоғары деп санаған:

1. Антикалық.

2. Қайта өрлеу кезеңі.

3. Орағасыр.

4. Жаңа заман.

5. Ежелгі Қытай

173. XVI- XVII ғғ. эмпиризмнің негізін қалаған:

1. Локк.

2. Спиноза.

3. Лецбниц.

4. Декарт.

5. Коперник.

174. Тәжірибелік ғылымның негізін салушы:

1. Кант.

2. Бэкон.

3. Декарт.

4. Бруно.

5. Гассенди.

175. Жаңа европалық рационализмінің негізін қалаушы:

1. Юм.

2. Спиноза.

3. Лейбниц.

4. Локк.

5. Декарт.

176. Декарт, Лейбниц, Спиноза, Паскаль - өкілдері:

1. Сенсуализмнің.

2. Рационализмнің.

3. Постпозитивизмнің.

4. Позитивизмнің.

5. Эмпиризмнің.

177. Френсис Бэконның ұсынған танымдық әдісі:

1. Дедуктивтік.

2. Схоластикалық.

3. Метафизикалық.

4. Аналогия.

5. Индуктивтік.

178. «Идолдар» туралы ілімінің авторы:

1. Бэкон.

2. Гоббс.

3. Гольбах.

4. Ламетри.

5. Гельвеции.

179. "Білім - күш" принципін айтқан жаңа заман философы:

1. Гоббс.

2. Августин.

3. Бэкон.

4. Аристотель.

5. Декарт.

180. «Әдіс туралы ойлар»,«Философияның бастамасы»еңбектерінің авторы:

1. Спиноза.

2. Лейбниц.

3. Декарт.

4. Локк.

5. Юм.

181. “Ойлай аламын, демек өмір сүремін”-деген ойшыл:

1. Декарт.

2. Спиноза.

3. Галилей.

4. Гоббс.

5. Кант.

182. Гносеологиядағы эмпиризм:

1. Ақыл-танымның негізі.

2. Дүниені танып білу мүмкін емес.

3. Танымның негізі тәжірибе болып табылады.

4. Тәжірибелік және рационалдық таным бір бірімен сыймайды.

5. Тәжірибелік таным рационалдықты толықтырады.

183. Аналитикалық және рационалисттік ғылыми әдіс идеяларының авторы:

1. Лейбниц.

2. Декарт.

3. Спиноза.

4. Бэкон.

5. Локк.

184. Осы пікірді айтқан:«Субстанция өзінің себебі»:

1. Спиноза.

2. Лейбниц.

3. Бэкон.

4. Локк.

5. Юм.

185.Осы пікірдің авторы: «Еркіндік саналы қажеттілік»

1. Декарт.

2. Локк.

3. Гоббс.

4. Бэкон.

5. Спиноза.

186. «Барлығының соғысы барлығы үшін» - бұл философияның басты принципі:

1. Манхейма.

2. Вебера.

3. Гоббса.

4. Поппера.

5. Гегеля.

187. "Монадология", "Адам ақылына байланысты жаңа тәжірибелер"еңбегінің авторы:

1. Локк.

2. Бэкон.

3. Спиноза.

4. Лейбниц.

5. Декарт.

188. Жаңа заман кезіңде идеялардың туғаннан бастап болуы осы дұрыс ойлаушылық мәні арқылы көрсетілген:

1. Локком.

2. Дидро.

3. Вольтером.

4. Спинозой.

5. Паскалем.

189. Д. Локқа келетін сөз:

1. «Өмір сүру-сезіне білу».

2. «Парасатқа дейін сезімсіз өтпейтін еш нәрсе жоқ».

3. «Жаратушыдан басқа тіршілік иесін көбейтуге болмайды».

4. «Мен ойлаймын демек өмір сүремін».

5. «Уақыт біздің ішкі сезімінен, өзімізді және ішкі жағдайымызды маңырайтады».

190. Тек қана түйсік бар деп санаған:

1. Гольбах.

2. Гоббс.

3. Гельвеции.

4. Беркли.

5. Декарт.

191. Сана идеясы өзіндік сана ретінде осы философияда пайда болды:

1. Ежелгі үнді.

2. Антикалық.

3. Ежелгі Қытай.

4. Христиандықта.

5. Жаңа заманда.

192. Неміс философиясында ағарту кезеңінің басталуы осы есіммен байланысты:

1. Гегеля.

2. Шеллинга.

3. Фихте.

4. Вольфа.

5. Шопенгауэра.

193. Француз материалисттері антропогенезді осымен байланыстырды:

1. Мутациямен.

2. Өркениеттің табиғи жағдайынан адамзат дамуына дейін.

3. Ғарышпен.

4. Шығармашылық идеясымен.

5. Экономикалық әрекетпен.

194. Секуляризация:

1. Философияда материалисттік дәстүрді қайтадан аңғырту.

2. Философияның дінге тәелділігі.

3. Қоғам өмірінің түрлі сфераларының дін мен діни институттарынан босатуы.

4. философияның діни өнерге бағдары.

5. Еркіндік ойлау.

195. Ақын, драматург, романист, философиялық сөздігінің авторы, ағарту кезеңінің философы:

1. Ламерти.

2. Гольбах.

3. Гельвеций.

4. Вольтер.

5. Руссо.

196. Гносеологиядағы рационализм:

1. Ақыл-танымның негізі.

2. Дүниені танып білу мүмкін емес.

3. Танымның негізі тәжірибе болып табылады.

4. Тәжірибелік және рационалдық таным бір бірімен сыймайды

5. Тәжірибелік таным рационалдықты толықтырады.

197. Ағарту кезеңінің француз философы, 35-томдық энциклопедияның авторы:

1. Вольтер.

2. Руссо.

3. Дидро.

4. Ламетри.

5. Гельвеций.

198.Құдай мен табиғаттың тепетеңдігін көрсететін ұғым:

1. Антропоцентризм.

2. Космоцентризм.

3.Теоцентризм.

4. Пантеизм.

5. Креационизм.

199. Жаңа заман философы, механисттік материализмнің өкілі:

1. Юм.

2. Спиноза.

3. Лейбниц

4. Локк

5. Гольбах.

Тақырып 8. Неміс классикалық философия

200. Осы ойшылдың шығармашылығы неміс классикалық философиясының негізін құрды:

1. Кант.

2. Кант, Фихте.

3. Кант, Фихте, Шеллинг.

4. Кант, Фихт, Шеллинг, Гегель.

5. Кант, Фихте, Шеллинг, Гегель, Фейербах.

201. Неміс философиясының негізгі мәселесі:

1. Онтология.

2. Гносеология.

3. Аксиология.

4. Праксиология.

5. Эстетика.

202. Неміс классикалық философиясының негізін салушы:

1. Гегель.

2. Фихте.

3. Шеллинг.

4. Фейербах.

5. Кант.

203. "Таза ақылдың сыны ", "Практикалық ақылдың сыны ", "Пікір қасиетін сынау " дегн туындыларының авторы:

1. Кант.

2. Гегель.

3. Шеллинг.

4. Фихте.

5. Фейербах.

204. Кант бойынша априорлық білім:

1. Тәжірибеден кейін алынған білім.

2. Тәжірибеге дейін алынған білім.

3. Теоретикалық білім.

4. Гипотетикалық білім.

5. Философиялық білім.

205. Кант бойынша апостериорлы білім:

1. Тәжірибелі.

2. Материалдық.

3. Шынайы емес.

4. Сезімдік.

5. Таза, тәжірибеге дейін.

206. Кант заттар өзімен өзі болады деген теориясын осы түсінікпен белгілеген:

1. Антонимия.

2. «Зат біз үшін».

3. «Рухтағы идеялар».

4. Категориялық императив.

5. «Зат өзінде».

207. Кант гносеологиясында құбылыстар мен «Зат өзінде» бір-бірімен байланысты:

1. Өтпейтін шекарамен.

2.Олар тепетен.

3. Келіспеушілікпен.

4. Кейбір сәйкестікпен.

5. Логикалық қажеттілікпен.

208. Кант үшін кеңістік пен уақыт болады:

1. Материяның өмір сүру формасы.

2. Матерямен бірге өмір сүретін жеке субстанциялар.

3. Тәжірибеге дейін сезімдік формалары.

4. Абстрактылы түсініктер.

5. Абсурдтық түсініктер.

209. Кант бойынша практикалық ақыл, осымен байланысты:

1. Бостандық әлемімен.

2. Қажеттілік әлемімен.

3. Құдаймен.

4. Жермен

5. Себептілікпен.

210. Кантттың пікірінше тұлға өзі мақсат болғандықтан сондықтан ол тәсіл ретінде қарастырылмау керек:

1. Гипотетикалық императив.

2. Категориялық императив.

3. Практикалық ақыл-ой.

4. Борыш.

5. Таза ақыл-ой.

211. Канттың категориялық императиві:

1. Табиғат заңы.

2. Себеп салдарлық байланыс.

3. Моральды заң.

4. Адамның субъективті көзқарасы.

5.Әлемнің эстетикалық қабылдауы.

212. Осы постулаттың авторы: "Осылай істегенде сенің ерігінің мақсимумы сол уақытта жалпы заңдылықтың принципінің күші сияқты болу керек ":

1. Гегель.

2. Шеллинг.

3. Фихте.

4. Кант.

5. Фейербах.

213. Неміс классикалық философиясының өкілі тұлға индивидқа қарағанда адамның өзінің саналы мән «шексіз, жалпы, бос» екенің санайды деп айтқан:

1. Гегель.

2. Шеллинг.

3. Кант.

4. Фейербах..

5. Фихте.

214. Шеллинг философиясындағы басты түсінік:

1. Абсолюттік рух немесе абсолюттік идея.

2. Интеллектуалдық интуиция.

3. Құбылыстар мен "зат өзінде".

4. Материя мен табиғат.

5. Абсолютты «Мен» және индивидуалды «Мен».

215. "Ғылым энциклопедиясы", "Логика ғылымы ", "Рух феноменологиясы " еңбектерінің авторы:

1. Кант.

2. Гегель.

3. Шеллинг.

4. Фихте.

5. Фейербах.

216. Неміс классикалық идеализмнің шыны:

1. К.Маркстің экономикалық теориясы.

2. Г.Гегельдің диалектикасы.

3. И.Фихтенің «Практикалық философиясы»

4. Ф.Шеллингтің «Мифологиялық шығармашылығы».

5. И.Канттың этикасы.

217. Г. Гегельдің философиялық жүйесі болады:

1. Дуалисттік.

2. Диалектикалық.

3. Монисттік.

4. Прагматикалық

5. Метафизикалық.

218. Гегельдің философиялық жүйесі жатады:

1. Вульгарлық материализмге.

2. Солипсизмге.

3. Материализмге.

4. Объективтік идеализмге.

5. Субъективтік идеализмге.

219. Диалектикалық логиканың принциптері, заңдары мен категорияларының жүйесін алғаш ойлап шығарған:

1. Кант.

2. Фихте.

3. Декарт.

4. Гегель.

5. Маркс.

220. Гегельдің құрастырған әдісі:

1. Метафизическалық.

2. Формальды-логикалық.

3. Диалектикалық.

4. Редукционисттік.

5. Жүйелі-құрылымдық.

221. Гегель бойынша әрбір даму процесі үш сатылық кесте арқылы өтеді:

1. Тезис – Антитезис – Синтез.

2. Синтез – Антитезис – Тезис.

3. Тезис – Антитезис – Тәжірибе.

4. Антитезис – Синтез – Тезис.

5. Тезис – Тәжірибе – Антитезис.

222.Гегель өзінің даму ілімін диалектикалық процесс ретінде осы түсінік арқылы ашады:

1. Интеллектуалды интуиция.

2. Абсолюттік рух немесе Абсолюттік идея.

3. Құбылыстар мен "зат өзінде".

4. Материя мен табиғат.

5. Абсолютты «Мен» және индивидуалды «Мен».

223. Гегель бойынша «Абсолюттік рух» сатылары:

1. Өнер, дін, философия.

2. Миф, дін, философия.

3. Ғылым, өнер, дін.

4. Ғылым, өнер, философия.

5. Ғылым, мораль, өнер.

224. Гегель бойынша әлемдік тарихтың мәні:

1. Техника мен технологияның қалыптасуы.

2. Материалдық байлық өндірісінің ауысыу әдістері.

3. «Әлемдік рухтың» қалыптасу процесі.

4. Ғылыми білімнің қалыптасуы.

5. Әлемдік өркениеттердің қалыптасуы.

225. .Диалектика заңдарын ашқан:

1. Гегель.

2. Гадамер.

3. Гераклит.

4. Гиденс.

5. Гердер.

226. Гегель өзінің философиялық жүйесін атаған:

1. Субъективтік идеализм.

2. Спиритуализм.

3. Абсолюттік объективтік идеализм.

4. Тарихи материализм.

5. Мистицизм.

227. Л.Фейербахтың философиялық ілімі:

1. Антропологиялық материализм.

2. Критикалық философия.

3. Трансцендентальдық идеализм.

4. Барлығы бірлігі жайындағы философия.

5. Диалектикалық материализм.

228. Фейербах өзінің философиялық идеяларын осы түсініктер арқылы ашады:

1. Абсолюттік рух және абсолюттік идея.

2. Интеллектуалдық интуиция.

3. Құбылыс пен «зат өзінде».

4. Материя мен табиғат.

5. Абсолюттік «Мен» және индивидуалды «Мен».

Тақырып 9. Марксизм философиясы

229. Диалектикалық-материалисттік философиясының негізін салушылар:

1. Бэкон, Декарт.

2. Гольбах, Гельвеций.

3. Плеханов, Ленин.

4. Левкипп, Демокрит.

5. Маркс, Энгельс.

230. Марксизм философиясының пайда болуының объективті шарттары:

1. Ой еңбегі мен дене еңбегінің бөліну мен қарсы қойылуы.

2. Буржуазиялық қоғамның өндірістік қатынастар мен өндірістік күштер арасындағы сәйкессіздігі.

3.Дамыған өнер түрлері.

4. Білімді адамдардың жоғары деңгейі.

5. Діннің жоқтығы.

231. Адамның қоршаған объективті әлемге қатынасына марксистер берген анықтамасы:

1. Затты өзгертетін, практикалық қызмет.

2. Әлемге деген рухани және ішкі белсенділік.

3. Әлемге теоретикалық қатынасы.

4. Қоршаған дүниені маңырайып қарау ерекшелігі.

5. Биологиялық адаптивті қызмет.

232. Тарихты материалисттік тұрғыдан түсінуін алғаш рет ойлап шығарған:

1. Плеханов.

2. Маркс.

3. Гольбах.

4. Фейербах.

5. Вольтером.

233. К. Маркста қоғамдық болмыстың логика мен заңдары осы түсінік арқылы көрсетілген:

1. Әлеуметтік бостандық.

2. Коммунизм.

3. Абсолюттік идея.

4. Пролетариат.

5. Материалдық байлықтың өндіру тәсілі.

234. Маркс бойынша қоғам дамуының қозғаушы күші: ,

1. Тап күресі.

2. Абсолюттік идеяның өзіндік дамуы.

3. Географиялық ортаның әсері.

4. Әйгілі адамның белсенділігі.

5. Технологиялық даму.

235. К.Маркс әлеуметтік философияда құрастырған және енгізген:

1. Сынды.

2. Индетерменизм принципін.

3. Экономикалық ұлттың принципі.

4. Іс-әрекет принципі.

5. Құрылымдық анализ.

236. К.Маркстағы қоғамды талдауға әдістемесі:

1. Өркениеттік.

2. Мәдениеттанулық.

3. Натуралисттік.

4. Формациялық.

5. Географиялық.

237. Осы болжам бойынша ғылым қоғамның тікелей өндірістік күші болады:

1. Кьеркегордің.

2. Фрейдтің.

3. Витгенштейннің.

4. Маркстың.

5. Расселдің.

238. Қоғамның өндіргіш күштердің басты элементі:

1. Мәдениет.

2. Ғылым.

3. Адам.

4. Табиғи ресурс.

5. Еңбек құралдары.

239. «Табиғат диалектикасы» еңбегінің авторы:

1. Фейербах,

2. Гегель.

3. Дюринг.

4. Маркс.

5. Энгельс.

240. Қозғалыстың негізгі формаларын жіктеген:

1. Декарт.

2. Лейбниц.

3. Энгельс.

4. Бэкон.

5. Фейербах.

241. Осы айтылғаны бойынша араб ойшылдары еуропаға қуанышты еркін ойлауды әкелді деп айтқан:

1. Фейербах.

2. Монтескье.

3. Энгельс.

4. Дидро.

5. Шеллинг.

242. Материалисттік диалектиканы ойлап шығарған:

1. Плеханов.

2. Аристотель.

3. Ленин.

4. Маркс.

5. Гегель.

243. Марксизмдегі бөлінген қоғамдық сананың деңгейлері:

1. Қоғамдық психология.

2. Коллективтік бейсаналық.

3. Маңыраюы.

4.Психологиялық ұстанымдар.

5.Өзіндік сана.

244. К.Маркстағы материализмнің тарихи формасы.

1. Догматикалық.

2. Аңқаулық.

3. Диалектикалық.

4. Метафизикалық.

5. Вульгарлық.

245. Марксизмнің айтылғаны:

1. «Сана-материядан тәуелсіз өмір сүреді».

2. «Сана- жоғарғы ұйымдасқан материяның ерекшелігі».

3. «Сана-материяның бір түрі».

4. «Сана-материяның өмір сүру тәсілі».

5. «Сана-ақыл-ойдың бөлігі».

246. Материализм позициясы:

1. Әлем жоғары ақылмен жаратылған.

2. Табиғат қоғамының дамуында адамның санасы, оның еркі, мақсаттары мәнсіз болады.

3. Қоршаған орта және оның заңдары объективті, ғылыми теориялар мен адамдардың ойына деген қатынасын анықтайтын бастама.

4. Дүниенің танымдылығын терістейді.

5. Жер әлемнің орталығы.

247. Марксизмде қоғамдық сана көрсетіледі:

1. Ойлаумен.

2. Психологиялық қондырғы.

3. Жеке психикамен.

4. Сезіммен.

5. Әлеуметтік жүйемен.

248. Материя қозғалысының әлеуметтік формасы:

1. Денелердің механисттік жылжуы.

2. Қоғамдық даму.

3. Жылу, жарық, электроэнергия.

4. Химиялық реакция.

5. Тірі организмдердің өсуі мен көбеюі.

249. Материализм негізінде жатыр:

1. Мата саласынан.

2. Субстанцияны материяның болмысы ретінде санау.

3. Экономиканы қондырманың негізі ретінде санау.

4. Әлемнің жаратушысы ретінде жоғарғы ақылды қабылдау.

5. Барлығының бастамасы ретінде идеяны қабылдау.

250. Энгельс бойынша сана:

1 Танылған болмыс.

2. Жоғарғы ұйымдасқан материяның ерекшелігі.

3. Мидың қызметі.

4. Әлемдік ерігінің көрінісі.

5. Әлемдік рухтың көрінісі.

251. Марксизм теориясында қозғалыс білдіреді:

1. Объективтік нақтылықтың болмысының әдісі.

2. Денелердің қызметі.

3. Галактикалардың пайда болуы.

4. Жылжу.

5. Энергетикалық өзара әрекет жасау.

252. Діни көзқарасқа марксисттермен берілген анықтамасы.

1. Дін-ол иллюзия, дүниенің фантастикалық мәні.

2. Діни сана тек қана сауатсыз адамдарға тән.

3. Дін мәңгі өмірдің тануының ерекше әдісі.

4. Дін көзқарастың тарихи формасы.

5. Діни көзқарас адамдардың бірлігінің жалғыз әдісі.

253. Көзқарастың негізі мен мәні:

1. Дүниенің тану әдісі, күнделікті, кәсіптік және ғылыми білімдердің жүйесі.

2. Рухани-практикалық бағыттау әдісі, дүниенің түсінуі мен күйзелісі, сезімдер жүйесі.

3. Адамның қоршаған ортаға бейімделу әдісі.

4. Сенім мен үміт, ерік пен эмоциялар, сезімдер жүйесі.

5. Қоғамда регламенттің әдісі, құқықтық, мәдениеттік, имандылық мінез-қылықтарының ережелері.

254. Энгельс бойынша философияның негізгі сұрағы:

1. Адамның адамға деген қатынасы

2. Адамның қоғамға деген қатынасы

3. Сананың материяға деген қатынасы

4. Адамның табиғатқа деген қатынасы

5. Сананың физикалық шынайылыққа деген қатынасы

255. «Материализм мен эмпириосыншылдық» еңбегінің авторы:

1. Плеханов.

2. Кропоткин.

3. Герцен.

4. Чернышевский.

5. Ленин.

256. Марксисттердің мифологиялық көзқарасқа берген анықтамасы:

1. Аңыздар, фантастикалық мақұлықтар туралы және батырлардың істері туралы әңгімелер.

2. Дін дамуының ерекше формасы.

3. Өнердің өмір сүруінің анықталған әдісі.

4. Көзқарастың алғашқы тарихи формасы.

5. Мифологиялық көзқарасқ еш кашанда керексіз, тәжірибелік мағынасы жоқ, пайдасыз.

257. Маркстік-лениндік философиясында ақиқаттың критериі:

1. Практика.

2. Білімнің түсініктілігі мен нақтылығы.

3. Білімнің дұрыстығына сенім.

4. Әсемділік пен гармония.

5. Білімнің жалпылық мәні.

Тақырып 10. Классикалық емес философия. Иррационализм

258. Классикалық емес идеалисттік философиясының пайда болуының себептері:

1. Гегельдің көзқарастың ұлғайтуға ұмтылыс.

2. Кант идеяларының терендігі.

3. Неміс классикалық философиясының өкілдерінің Қайта өрлеу кезеңінің философтарының көзқарастарының қосылуы.

4. Классикалық неміс философиясының дүниеге берген идеалисттік түсінігімен келіспеушілігі.

5. Фейебахтың Гегельдің абсолюттік рух теориясының сынға алынуымен келісуі. 259. Класикалық емес философиясының негізгі бағыттары:

1. Эмпиризм, рационализм.

2. Неоплатонизм, аверроизм.

3. Деизм, антропоцентризм.

4. Иррационализм, «өмір философиясы».

5. Аксиология, гносеология.

260. Табиғат байланысын, әлемнің тұтас және заңды жүйе ретінде қабылдауын терістеген:

1. Материализм.

2. Иррационализм.

3. Эмпиризм.

4. Рационализм.

5. Сенсуализм.

261. Рационализм принципінің, ақылды сынға алған XIX ғ философы:

1. Маркс.

2. Шопенгауэр.

3. Энгельс.

4. Ницше.

5. Кант.

262. Волюнтаризмнің өкілі:

1. Дильтей.

2. Шопенгауэр.

3. Кьеркегор.

4. Фрейд.

5. Бергсон.

263. «Әлем ерік пен елестету» еңбегінің авторы:

1. Бергсон.

2. Гегель.

3. Хайдеггер.

4. Ницше.

5. Шопенгауэр.

264. Шопенгауэр бойынша дүниетанымның негізгі бастамасы:

1. Абсолюттік идея.

2. Әлемдік ерік.

3. Билікке деген ерік.

4. Эйдостың эйдосы (форма форм).

5.Адамнан тыс(Сверхчеловек).

265. Ерікті дүниетанымның негізі, жоғары ғарыштық принцип деп санаған:

1. Бюхнер.

2. Гегель.

3. Кант.

4. Шопенгауэр.

5. Фихте.

266. Осы неміс философына нирвананың буддисттік елестетулері әсерін тигізген:

1. Ницше.

2. Шопенгауэр.

3. Фихте.

4. Шеллинг.

5. Гегель.

267. «Билікке деген ерік» терминің енгізген:

1. Ницше.

2. Шапенгауэр.

3. Кьеркегор.

4. Маркс.

5. Бергсон.