Идеологиялық қызмет

•партиялық идеология мен партиялық пропаганданың жетілуі және жайылуы.

Саяси қызметтері.

•мемлекеттік билікті жаулап алу.

•саяси рекрутивтілік- партия кадрының фильтрациясы және алға жылжуы, саяси элитаның қалыптасуының сұрыптылуы.

Басшылық қызметі (коммунистік және дәстүрлі қоғамдағы тек авангардты партияның түріне арналған).

Партия құрылысы.

•партиялық аппарат

•қарапайым партия мүшелері (партиялық қауым)

•партия жақтастары.

Партия типологиясы.

-Доктринаның идеологиялық бағыты бойынша(толтырыныз):

әлеуметтік-демократиялық______________________________________________________

коммунистік_________________________________________________________

либералды___________________________________________________________

консервативті________________________________________________________

коннфессиялық______________________________________________________

монархиялық________________________________________________________

ұлттық______________________________________________________________

фашистік (фашистік емес)________________________________________________________________

Саяси билікке қатысуы бойынша:

басқарушы__________________________________________________________

оппозициялық (заңды,жартылай заңды,заңсыз) _____

Әлеуметтік шындық қатынасы бойынша:

революциялық______________________________________________________

реформистік________________________________________________________

реакциялық________________________________________________________

консервативті____________________________________________________

Саяси темперамент бойынша:

оңшылдар___________________________________________________________

орталықшылар______________________________________________________

солшылдар__________________________________________________________

М.Дюверже типологиясы (партия мүшелерінің принциптері бойынша):

кадрлік______________________________________________________________

қауымдық__________________________________________________________

Саяси жүйенің басқа да элементтеріне қатысы бойынша:

демократиялық______________________________________________________

тоталитарлық______________________________________________________

авторитарлық________________________________________________________

Партиялық жүйе-партия жиынтығы (оппозициялық және басқарушылық),

билік үшін күреске қатысу және оны жүзеге асыру.

Саяси қоғамдық қозғалыс-азаматтардың әлеуметтік топтың белгілі мүдденің бейімділігіне білдіру және қандай да бір саяси мақсатқа жету бағыты.

Нұсқа 5.

Саяси режим – елде саяси өмірді анықтайтын мінез құлық, саяси бостандықты көрсету деңгейі және билік органдарының құқықтық қызметіне деген қатынастың қоғамдағы саяси өмір сүру тәсілі.

Саяси режимдердін типологиясы:тоталитарлық, авторитарлық, демократиялық.

Тоталитаризм:әрбір азаматтың, қоғам өмірінің барлық саласы мемлекет тарапынан толық бақылауға алынғаң мемлекеттік саяси құрылыстың түрі.

Тоталитаризмның пайда болуы себептері:

төнкеріс

соғыста жеңіліп қалу

ішкі қарама-қайшылықтары

сырттан көндіру

Қалыптасу шарттары:

қалыптасқан әлеуметтік құрылымдардың кенеттен өзгеру

әр түрлі қоғамдық топтардың маргинализациясы

саяси биліктің дағдарысы

азаматтық қоғамның күйзеліске ұшырауы

саяси сананың деформациясы.

Тоталитарлық режимге мысал келтіріңіз

Авторитаризм– жеке адамның билігіне негізделген, басқаруда күшке сүйенетін меммлекеттік-саяси тәртіп

Авторитаризмның өзгеше белгілері:

билік саяси көшбасшының немесе жеке топтардың қолында қалыптасуы

қоғам өмірінің шешуші құралдары мемлекеттің қолында болуы

азаматтардың және әлеуметтік саяси ұйымдардың саяси құқықтары мен жүріс-тұрысын қатаң түрде бақылау

жазалау аппаратының жоқ болу

кейбір демократия элементері болу (сайлау процесі, парламентік қүрес)

Авторитаризмның тоталитаризмнан ерекшілігі:

міндетті емес анық жетілдірген бірыңғай идеология

қоғамның үстінен мемлекет тарапынан ықпал жасаудың болмауы

азаматтардың ынталық пен дербестігін мадақтау

жеке өмірге қатысуына бас тарту

саяси биліктің ең басты аргументы – бедел, бірақ оған күш пайдаланбай жету

Авторитарлық режимдердың типологиясы (Е. Вятр)

әскери басқару

теократиялық авторитарлық режим

монархиялық авторитарлық режим

неоавторитарлық режим

персоналық авторитарлық режим

Авторитарлық режим туралы мысалдар келтіріңіз

Тоталитарлық және авторитарлық режимдердің демократиялық режиміне өзгеру формасы:

«Жоғарғы» - реформа демократиялық өзгеріс бағдарламасын билікте отврғандар өз еркі бойынша шешеді.

Мысал келтіріңіз__________________________________________________________

Қазақстан қоғамын демократияландыру ерекшеліктері қандай?____________________________________________________________

Саяси элита (француз сөзінен аударғанда "elite"-таңдаулы,ең жақсыдеген мағынаны білдіреді)-билік құрылымында басшылық етуші позициялық еркін алады және биліктің қолдану байланысында ең маңызды шешімдерді қабылдауға тікелей қатысады.

Саяси элитаның қызметі:

•стратегиялық - жалпы қоғамының қызығушылығын көрсететін,бөлшектенген жіктер мен таптардың саяси бағдарламаларының әрекетін жаңа идеялар яғни генерирлік жолымен анықтау.

• коммуникативті - қоғам мен билік институттарының арасындағы байланысты қамтамасыз ету.

• ұйымдастырушылық –саяси шешімдерді және өндірілген бағытты тәжірибе жүзінде жүзеге асыру.

• интегративті –қоғамның бірлігі мен тұрақтылығын,оның саяси және экономикалық жүйесінің беріктігін,жанжалды болдырмау және шешілу ахуалын нығайту.

Саяси элиталардың типтері (толықтырыныз):

саяси________________________________________________________________

экономикалық_________________________________________________

әскери_______________________________________________________________

ғылыми және техникалық

мәдени____________________________________________________________

рухани_____________________________________________________________

көленкелі контрэлита__________________________________________________________________

өктемдік__________________________________________________________

Элитаның теориялары:

В.Парето:барлық қоғам басқарушы және басқарылатын болып бөлінеді;өз кезегінде басқарушы өз билігін иілгіштік,қулық,күшін,сенімін және оппзицияға озбырлық басымдығын қолдану дайындығын сақтайды; элиталарды психологиялық негізде екі маңызды типке жіктейді:түлкілер (қулық,айлакерлік,өзінің билігін "насихат"арқылы жүргізу ұстау талпынысы) және арыстандар (батылдық, шешімділік,зорлыққа көп көңіл бөлінеді); саяси өзгерістер элитаның ауысуы арқылы іске асады ("элита айналымы"); элитаны басқаруға психологиялық жарамсыз болғанда өзгеріс болады.

Г.Моска:әрқашан да элитаны қоғам басқарады-элита экономикалық және саяси өмірді реттейді,қоғамда жоғары бағаланатын айқын билік ресурстарын және атрибуттарын билейді.

Р.Михельс:"олигархия" заңын құрған; қоғам және басқа да ұйымдар олигархия өктемдігіне тартылады, ал көпшілікке психологиялық лидер қажеттілігіне тән, сондықтан демократия қатаң түрде мүмкін емес; жақсы жағдайда ол екі олигархиялық ұйымның бәсекесінен құрылады.

Саяси лидер (ағылшын тілінен аударғанда "leader"-"басқарушы","жолды көрсетуші" мағынасын білдіреді)-қоғамның, топтың, ұйымның абыройлы мүшесі, саяси процестерде және ситуацияларда маңызды роль ойнайды.

Саяси лидердің мінез-құлық сипаты:

• үлкен әлеуметтік топтардың мүддесіне жауап беретін саяси бағдарламаның анық бар болуы.

• әйгілілік, адам симпатиясын жаулап алу, ұнау қабылеті.

• саяси ерік,өзіне жаупкершілікті алу дайындығы.

• саяси интуиция және өткір ақыл.

• ұйымдастырушылық талант және ораторлық қабілеті.

Саяси лидердің қызметі:

• қоғамның интеграциясы, халықтық қауымның бірлесуі.

• саяси шешімдерді табу және тиімді қабылдау.

• әлеуметтік сарапшы және патронаж; қауымды заңсыздықтан сақтау қоғамда тәртіпті ұстау.

• билікпен қауымның коммуникациясы, саяси басшылықтан азаматтардың жатсынуын жою.

• саяси құрылыстың заңдылығы.

Саяси лидерліктің типологиясы:

• Өктемділік типтерінің идеалдығына байланысты (М.Вебер):

дәстүрлік__________________________________________________________________заңды____________________________________________________________________

харизматикалық____________________________________________________________

Нұсқа 6.

Саяси мәдениет – бұл тарихи қалыптасқан жүйе, нақты құндылықтар, нұсқаулар, көз жеткізулер, ұсыныстар, жүріс модельдері, саяси процестің субъектісінің қызметінің көрінісі және саяси қоғамдық өмірінің ауыспалылығын қайта өндірісін қамтамасыз ету.

Саяси мәдениеттің қызметтері:

• танымдық – азаматтардың қоғамдық-саяси білімін қалыптастыру қажеттігі, көзқарасы, саяси білімділікті жоғарлатады.

• интегративті- саяси жүйенің құнды келісімінің саяси-мәдеиеттің жалпықабылдану жетістігі және таңдаулы қоғамның саяси саптары сонымен қатар, саяси мәдениеттің элементтерінің ұрпақтан ұрпаққа берілуі мен саяси тәжірибенің жиналуы.

• регулятивті – қажетті саяси құндылықтардың қоғамдық сана-сезімде бекітілуін және қалыптасуын қорытындылайды.

• тәрбиелік – адамдардың саяси әлеуметтенуіне себепші болады және азаматтың тұлға ретінде саясатта толық субъектілігінің қалыптасуына жәрдем береді.

Саяси мәдениеттің типологиясы:

Саяси қатысымның деңгейі (Г. Алмонд, С. Верба)

патриархалды- жергілікті құндылықтарын бағдарлық сипаты (құндылық кландар, тайпа, ру), жергілікті патриотизм, ағайыншылдық, коррупция, индивидтің саяси мәдениетте маңызының азқабілеттілігі, нақты саяси ролдерді орындамайды (мысалы, сайлаушы); әртүрлі жергілікті жас тәуелсіз мемелекеттер мен субмәдениеттерге тән

________________________________________________________________

азаматтық–саяси жүйеге ндивидтің алыстаған қатынасын және пасивті бағалайды; дәстүрді бағдарлайды, бірақ саяси салалы; билікке бағынады, индивид одан әртүрлі игілікті күтеді(әлеуметтік кепілдік және т.б) және оның диктатынан күдіктенеді______________________________________________________

белсенділік - азаматтық белсенділіктен, қатыстұрушылықан, ұтымдылықтан айрықшаланады; азаматтар билікке заңды әскермен белсенді ықпал етуге тырысады (сайлаулар,демонстрация) ________________________________________________________________

азаматтылықтың мәдениеті – ұстанушыға жеке ұлттық үкімет қызметінің маңызының жалпы оң бағасы; өз ұлтының саяси институттарына мақтаныш сезімі; ресми тұлғалар жағынан ұқыпты және тең қатынас көрсетілімі ашық және лояльды оппозициялық көңіл күйдің көрінісі деген сапаларды иеленеді

________________________________________________________________

Халықаралық қатынас – бұл экономикалық, саяси, диполматиялық, әлеуметтік, құқықтық, әскери және гуманитарлық байланыс пен әлемдік қауымдастықтың негізгі субъектілері арасындағы қатынастар жиынтығы.

Халықаралық қатынастарға ықпал ететін факторлар: әлемдік экономикалық жағдай; әскери стратегиялық жағдай; жеке мемлекеттердің ықпалы, табиғи ортаның әсері; шикізат және табиғи ресурстар жағдайы.

Халықаралық қатынастардың негізгі субъектілері: халық; мемлекет; мемлекетаралық ұйым; әлемдік, регионалдық саяси үкіметтік және үкіметтік емес ұйымдар.

Ең ірі халықаралық экономикалық саяси, әскери және т.б. ұйымдардың атауын, құрылған жылын, мақсатын және қатысушы елдер құрамын көрсетіңіз.

БҰҰ______________________________________________________________________

ЮНЕСКО_________________________________________________________________

МАГАТЕ_________________________________________________________________

ХВҚ______________________________________________________________________

ДСҰ______________________________________________________________________

ОПЕК____________________________________________________________________

ЕО_______________________________________________________________________

НАТО_______________________________________________________________

Адамдардың саяси іс әрекетін өзгерту мақсатындағы технологиялық әдіс тәсілдерді үш негізгі топқа жіктейміз:

· Саяси процеске қатысушылар арасында өзгеріс мақсатын көздеуге бағытталған өзгеріс, сонымен қатар нормативті және институционалды түрімен. Жаңа заң қабылдау арқылы ойын ережесін өзгерту арқылы, адамдардың қоғамдағы жүріс тұрысын өзгертуге болады. Бірақ тек мемлекет қана мұндай құқыққа ие болып табылады.

Мысал келтіріңіздер

__________________________________________________________________

· Көпшіліктің санасын өзгерту тұрғысындағы тәсілдер, бағалықтар, жаңа ережелерді құру, сендіру. Тұлғаның сенуі, оның бағалы нысанасы оның мінезін өзгертуге қатты әсер етеді.

Мысал келтіріңіздер_______________________________________________________

· Адам мінез құлқын монипуляциялаудың тәсілдері. Манипуляция француздың (MANIPULATION) сөзі, бұл қандай да бір қондырғыны жасау бағытындағы қол қимылының жасырын түрі. Саясаттануда манипулиция адам дәл қазір жасағысы келмеген нәрсеге қызықтыратын нәрсе деп түсіндіреді. Манипулицияның биліктік және күш көрсету тәсілдерінен негізгі айырмашылығы бұл жерде бұйрық беру, бір нәрсені орындау талап етілмейді. Бұл кезде адам ешқандай сыртқы ортаның көмегінсіз мінез құлқын өзгертуге өзі ынталы болады. Кейде монипулиция өтірік алдау тәсілі деген пікірлер болады, бірақ ол дұрыс емес. Мысалы монипулиция кейде жасанды жолмен субьектінің үлгі тұтатын, қатты бағалайтын нәрсесінің беделін, дәрежесін білдірмей көтереді. Бұл тәсілді қолдану арқылы қоғамды ілгері жылжытуға ат салысушы қауымдастық құрылады. Бұл саяси тәсіл көбіне саяси жарнама роликтерінде қолданылады.

Мысал келтіріңіздер_______________________________________________________

Мәнжазба тақырыптары:

1. Саяси ғылымдар генезисі.

2. Жеке маман тұлғасын қалыптастырудағы саясаттану ғылымының маңызы, қазіргі қоғамдағы саясаттану ролінің артуы.

3. Саясат ғылым және өнер ретінде.

4. Саясаттың әр түрлі тұжырымдамалары мен анықтамалары.

5. Саясат және экономика.

6. Саясат және мәдениет.

7. Саясат және психология.

8. Саясаттағы білім және интуиция.

9. Саясат және адамгершілік.

10. Саяси ілімдер тарихындағы қоғамдық келісімдер мен табиғи құқықтар тұжырымдамасы.

11. Ежелгі Шығыстағы саяси көзқарастар (буддизм, конфуцизм, даосизм, легизм)

12. Исламдық ой пікірлер.

13. Орта ғасырлардағы Шығыстағы саяси көзқарастар (әл- Фараби, Низами, Әлішер Науаи).

14. Ресейдегі утопиялық социализм идеясы (Герцен, Белинский, Чернышевский, Добролюбов).

15. XIX – XX ғ.ғ. Қазақстан ойшылдарының әлеуметтік саяси көзқарастары ( А.Құнанбаев, Ы.Алтынсарин, Ш.Уәлиханов).

16. И.Кант және Г.Гегель саяси көзқарастарының ерекшеліктері.

17. Жеті жарғы және қазақ қоғамының құқықтық негіздері.

18. Қазақ халқының ауыз әдебиетіндегі дүние туралы түсінігі.

19. Асан Қайғы шығармашылығындағы экзистенциалдық сарын.

20. Абай Құнанбаевтың саяси көзқарастары.

21. Алаш зиялыларының саяси көзқарастары.

22. ҚР саясатттану ғылымының зерттелуі мен дамуы.

23. Қазақстанда егемендік пен демократияның қалыптасу кезеңдері.

24. Жеті жарғы және қазақ қоғамының құқықтық негіздері.

25. Қазақ халқының ауыз әдебиетіндегі дүние туралы түсінігі.

26. Асан Қайғы шығармашылығындағы экзистенциалдық сарын.

27. Абай Құнанбаевтың саяси көзқарастары.

28. Алаш зиялыларының саяси көзқарастары.

29. ҚР саясатттану ғылымының зерттелуі мен дамуы.

30. Қазақстанда егемендік пен демократияның қалыптасу кезеңдері.

31. Билік және мораль.

32. М.Вебердің классикалық бюрократия теориясы.

33. Биліктің марксистік және анархистік тұжырымдамасы: салыстырмалы талдау.

34. Билік және легитимдік.

35. Қазақстан Республикасындағы билік механизімінің функциясы.

36. Биліктің күштеу және күштеу емес тәсілдері.

37. Билік және ақша.

38. Билік және бедел.

39. Саяси билік және басқару элитасы.

40. Биліктің тарамдары.

41. Саяси биліктің дағдарысы және одан шығу жолдары.

42. Саяси биліктің тиімділігі.

43. ҚР – ның ұлттық саясаты

44. Ұлтаралық қарым- қатынас мәдениеті

45. Қазақстанда ұлттық сана –сезімнің қалыптасу ерекшеліктері

46. Қазақстандағы ұлтаралық келісімнің даму үрдісі

47. Қазақстандағы этносаяси процестер

48. ҚР саяси жүйесі.

49. Д.Истонның саяси жүйе туралы теориясы.

50. Саяси мәдениет саяси жүйенің тармағы ретінде.

51. Қазақ дәстүрлі қоғамының саяси мәдениеті.

52. Қазақ дәстүрлі қоғамының саяси жүйесі

53. Саяси жүйенің әлеуметтік негізі.

54. Саяси режим саяси билікті жүзеге асырудағы әдіс-тәсілдер жиынтығы.

55. Саяси-құқықтық режим қамтамасыз ететін қоғамдық институттар.

56. Әр түрлі саяси режимдер жағдайында ақпарат құралдарының рөлі.

57. КСРО кезіндегі саяси режим: ерекшеліктері, дамуы, дағдырыс пен ыдырауы.

58. Қазіргі Қазақстанда саяси режимнің конституциялық бекітілу процесі.

59. Мемлекттің пайда болуы мен маңызы.

60. Мемлекеттің саяси жүйедегі орны.

61. Мемлекеттің белгілері,оның қызметтері және мақсаттары.

62. Мемлекеттік жүйенің типологиясы.

63. Азаматтық қоғам және мемлекет,қазітгі саяси жүйенің екі жат ретінде.

64. Азаматтық қоғамының идеялық геинезисі мен эволюциясы.

65. Қазақстан азаматтық қоғамының қалыптасу мәселелері.

66. Құқықтық мемлекет пайда болу тарихы мен қазіргі теориялары.

67. Саяси партиялардың этаптық генезисі: саяси клубтар, қауымдық партиялар, аристократиялық котериялар.

68. Партиялар типологиясы.

69. Партия типологиясының критерийлері.

70. Қоғамдық ұйымдар мен қозғалыстар. Қазақстандық қоғам өмірінің қоғамдық қозғалыста орны мен ролі.

71. Саяси партиялар мен қоғамдық қозғалыстардың арасындағы өзара мәселелері.

72. Қазіргі қауымдық демократиялық қозғалыстар.

73. Қазіргі халықаралық қоғамдық қозғалыстар мен ұйымдар.

74. Саяси режим саяси билікті жүзеге асырудағы әдіс-тәсілдер жиынтығы.

75. Саяси-құқықтық режим қамтамасыз ететін қоғамдық институттар.

76. Әр түрлі саяси режимдер жағдайында ақпарат құралдарының рөлі.

77. КСРО кезіндегі саяси режим: ерекшеліктері, дамуы, дағдырыс пен ыдырауы.

78. Қазіргі Қазақстанда саяси режимнің конституциялық бекітілу процесі.

79. Элитаның классикалық теориясы.

80. Г.Москаның «Саяси тап» теориясы.

81. Қазіргі саяси элита теориясы.

82. Элитаның түрлері.

83. Қазақстандық саяси элитаның даму тенденциясы.

84. Саяси мәдениеттің негізгі элементтері мен құрылымы.

85. Саяси мәдениет пен саяси әлеуметтену.

86. Қазақстандағы саяси мәдениет.

87. Идеология және саясат.

88. Идеология мен қоғамдық мүдде.

89. Саяси идеологияның жіктелуі мен өлшемі.

90. Саяси сананың саяси жүйеде ролі.

91. Саяси сананың қалыптасуында идеологияның ролі.

92. Қазақстандағы саяси сана мен саяси бағдар.

93. Қазақстан Республикасының сыртқы саясаты және халықаралық жағдай.

94. Қазіргі әлемдік проблемалар және оны шешу жолдары.

95. Қазіргі жағдайдағы мемлекетаралық дау-жанжалдар себептері.

96. Сыртқы саясаттың негізгі қызметтері.

97. БҰҰ және оның әлемдік саяси кеңістіктегі ролі.

98. Ұлттық қауіпсіздік саясаты.

99. Саяси жарнама.

100. Ақпараттық төңкеріс және саясат.

101. Саяси имиджі қалыптастырудың ақпараттық технологиялары (Қазақстан жағдайында қарастыру).

102. Сайлау процесіндегі бәсекелестік күрес (Қазақстан жағдайында қарастыру).

103. Саяси ғылымдар генезисі.

104. Жеке маман тұлғасын қалыптастырудағы саясаттану ғылымының маңызы, қазіргі қоғамдағы саясаттану ролінің артуы.

105. Саясат ғылым және өнер ретінде.

106. Саясаттың әр түрлі тұжырымдамалары мен анықтамалары.

107. Саясат және экономика.

108. Саясат және мәдениет.

109. Саясат және психология.

110. Саясаттағы білім және интуиция.

111. Саясат және адамгершілік.

112. Саяси ілімдер тарихындағы қоғамдық келісімдер мен табиғи құқықтар тұжырымдамасы.

113. Ежелгі Шығыстағы саяси көзқарастар (буддизм, конфуцизм, даосизм, легизм)

114. Исламдық ой пікірлер.

115. Орта ғасырлардағы Шығыстағы саяси көзқарастар (әл- Фараби, Низами, Әлішер Науаи).

116. Ресейдегі утопиялық социализм идеясы (Герцен, Белинский, Чернышевский, Добролюбов).

117. XIX – XX ғ.ғ. Қазақстан ойшылдарының әлеуметтік саяси көзқарастары

( А.Құнанбаев, Ы.Алтынсарин, Ш.Уәлиханов).

118. И.Кант және Г.Гегель саяси көзқарастарының ерекшеліктері.

119. Жеті жарғы және қазақ қоғамының құқықтық негіздері.

120. Қазақ халқының ауыз әдебиетіндегі дүние туралы түсінігі.

121. Асан Қайғы шығармашылығындағы экзистенциалдық сарын.

122. Абай Құнанбаевтың саяси көзқарастары.

123. Алаш зиялыларының саяси көзқарастары.

124. ҚР саясатттану ғылымының зерттелуі мен дамуы.

125. Қазақстанда егемендік пен демократияның қалыптасу кезеңдері.

126. Билік және мораль.

127. М.Вебердің классикалық бюрократия теориясы.

128. Биліктің марксистік және анархистік тұжырымдамасы: салыстырмалы талдау.

129. Билік және легитимдік.

130. Қазақстан Республикасындағы билік механизімінің функциясы.

131. Биліктің күштеу және күштеу емес тәсілдері.

132. Билік және ақша.

133. Билік және бедел.

134. Саяси билік және басқару элитасы.

135. Биліктің тарамдары.

136. Саяси биліктің дағдарысы және одан шығу жолдары.

137. Саяси биліктің тиімділігі.

138. ҚР – ның ұлттық саясаты

139. Ұлтаралық қарым- қатынас мәдениеті

140. Қазақстанда ұлттық сана –сезімнің қалыптасу ерекшеліктері

141. Қазақстандағы ұлтаралық келісімнің даму үрдісі

142. Қазақстандағы этносаяси процестер

143. ҚР саяси жүйесі.

144. Д.Истонның саяси жүйе туралы теориясы.

145. Саяси мәдениет саяси жүйенің тармағы ретінде.

146. Қазақ дәстүрлі қоғамының саяси мәдениеті.

147. Қазақ дәстүрлі қоғамының саяси жүйесі

148. Саяси жүйенің әлеуметтік негізі.

149. Мемлекттің пайда болуы мен маңызы.

150. Мемлекеттің саяси жүйедегі орны.

151. Мемлекеттің белгілері,оның қызметтері және мақсаттары.

152. Мемлекеттік жүйенің типологиясы.

153. Азаматтық қоғам және мемлекет,қазітгі саяси жүйенің екі жат ретінде.

154. Азаматтық қоғамының идеялық геинезисі мен эволюциясы.

155. Қазақстан азаматтық қоғамының қалыптасу мәселелері.

156. Құқықтық мемлекет пайда болу тарихы мен қазіргі теориялары.

157. Саяси партиялардың этаптық генезисі: саяси клубтар, қауымдық партиялар, аристократиялық котериялар.

158. Партиялар типологиясы.

159. Партия типологиясының критерийлері.

160. Қоғамдық ұйымдар мен қозғалыстар. Қазақстандық қоғам өмірінің қоғамдық қозғалыста орны мен ролі.

161. Саяси партиялар мен қоғамдық қозғалыстардың арасындағы өзара мәселелері.

162. Қазіргі қауымдық демократиялық қозғалыстар.

163. Қазіргі халықаралық қоғамдық қозғалыстар мен ұйымдар.

164. Саяси режим саяси билікті жүзеге асырудағы әдіс-тәсілдер жиынтығы.

165. Саяси-құқықтық режим қамтамасыз ететін қоғамдық институттар.

166. Әр түрлі саяси режимдер жағдайында ақпарат құралдарының рөлі.

167. КСРО кезіндегі саяси режим: ерекшеліктері, дамуы, дағдырыс пен ыдырауы.

168. Қазіргі Қазақстанда саяси режимнің конституциялық бекітілу процесі.

169. Саяси режим саяси билікті жүзеге асырудағы әдіс-тәсілдер жиынтығы.

170. Саяси-құқықтық режим қамтамасыз ететін қоғамдық институттар.

171. Әр түрлі саяси режимдер жағдайында ақпарат құралдарының рөлі.

172. КСРО кезіндегі саяси режим: ерекшеліктері, дамуы, дағдырыс пен ыдырауы.

173. Қазіргі Қазақстанда саяси режимнің конституциялық бекітілу процесі.

174. Саяси мәдениеттің негізгі элементтері мен құрылымы.

175. Саяси мәдениет пен саяси әлеуметтену.

176. Қазақстандағы саяси мәдениет.

177. Идеология және саясат.

178. Идеология мен қоғамдық мүдде.

179. Саяси идеологияның жіктелуі мен өлшемі.

180. Саяси сананың саяси жүйеде ролі.

181. Саяси сананың қалыптасуында идеологияның ролі.

182. Қазақстандағы саяси сана мен саяси бағдар.

183. Элитаның классикалық теориясы.

184. Г.Москаның «Саяси тап» теориясы.

185. Қазіргі саяси элита теориясы.

186. Элитаның түрлері.

187. Қазақстандық саяси элитаның даму тенденциясы.

188. Саяси жарнама.

189. Ақпараттық төңкеріс және саясат.

190. Саяси имиджі қалыптастырудың ақпараттық технологиялары (Қазақстан жағдайында қарастыру).

191. Сайлау процесіндегі бәсекелестік күрес (Қазақстан жағдайында қарастыру).

192. Қазақстан Республикасының сыртқы саясаты және халықаралық жағдай.

193. Қазіргі әлемдік проблемалар және оны шешу жолдары.

194. Қазіргі жағдайдағы мемлекетаралық дау-жанжалдар себептері.

195. Сыртқы саясаттың негізгі қызметтері.

196. БҰҰ және оның әлемдік саяси кеңістіктегі ролі.

197. Ұлттық қауіпсіздік саясаты.

198. Қазіргі кезеңдегі Қазақстанның саяси жүйесі.

199. Қазақстан Республикасындағы мемлекеттің құрылуы.

200. Унитарлы Қазақстан және Федеративті Ресей:салыстырмалы-саяси талдау.

201. Тәуелсіз Қазақстанға 10 жыл.

202. Президенттік және парламенттік республика:жалпы және ерекше.

203. Қазіргі кезеңдегі Қазақстандағы саяси партиялар мен қоғамдық саяси қозғалыстар.

204. Қазіргі кезеңдегі Қазақстан қоғамындағы саяси Элита.

205. Саяси лидерлік.

206. Қазіргі кезеңдегі Қазақстан қоғамындағы саяси мәдениетінің ерекшеліктері.

207. Қазақстан халықаралық қатынастар жүйесінде.

208. Қазіргі кезеңдегі мемлекетаралық шиеленістер.

209. Қазіргі кезеңдегі ғаламдық проблемалар.

210. Қазақстан және әлемдік қоғамдастық.

211. БҰҰ және оның әлемдік саяси процестердегі ролі.

Емтихан сұрақтары:

Сұрақтар тізімі:

№

Сұрақтар мәтіні

«Саясаттану» пәнінің зерттеу обьектісі Саясаттың субьектісі Саясат және саясаттану Саясат және мораль Саясаттанудың негізгі категориялары Саяси билік ұғымы және оның мәні Биліктік қатынастар Саяси және мемлекеттік билік Саяси жүйе түсінігі мәні мен маңызы Саяси жүйенің қызметі Саяси жүйенің түрлері Ежелгі дүниедегі саяси ойлардын ерекшеліктері Аль-Фарабидің саяси көзқарастары Орта ғасырлардағы саяси ойлар Қайта өрлеу дәуіріндегі саяси ойлар Жаңа замандағы саяси ойлар Казіргі кезендегі саяси ағымдар мен теориялар Қазақ даласындағы саяси ойлардын ерекшеліктері А. Яссауйдің саяси ілімдері Ш.Уалихановтың қоғамдық-саяси көзқарастары А. Құнанбайұлының қоғамдық-саяси көзқарастары Саяси тәртіп және оның түрлері Саяси идеология және оның түрлері Азаматтық қоғам Құқықтық мемлекет Мемлекет туралы теориялар Мемлекеттің түрлері Мемлекеттін қызметі Саяси сана түсінігі Саяси мәдениет Саяси партия түсінігі Саяси партиялардың түрлері Партиялық жүйе түсінігі Қоғамдық ұйымдар мен қозғалыстар Саяси әлеуметтендіру Саяси жетекшілік Саяси элита Саяси жанжал мен дағдарыс Саяси даму түсінігі Саяси модернизация

КУРСТЫ БАҒАЛАУ КРИТЕРИІ:

№

Бақылау түрлері

Қорытынды балл

Үй тапсырмасы

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Дәріс сабағындағы тест сұрақтары

*

*

Бақылау жұмысы

*

*

*

Тест тапсырмалары

*

*

Жазбаша сұрақ

*

*

Аралық бақылау

*

*

Мәнжазба, эссе.

*

Коллоквиум

*

*

Емтихан

*

БАҒАЛАУ ШКАЛАСЫ:

баға	коэффициент	%
А	4,0	95-100%
А-	3,67	90-94%
В+	3,33	85-89%
В	3,0	80-84%
В-	2,67	75-79%
С+	2,33	70-74%
С	2,00	65-69%
С-	1,67	60-64%
Д+	1,33	55-59%
Д	1,0	50-54%
F		0-49%

Негізгі әдебиеттер:

1. Антология мировой политической мысли. В 5-ти томах. – М., 1997.

2. Антология социально-политической мысли Казахстана (с древнейших времен до наших дней): в 2 т. Алматы: Институт развития Казахстана, 2002.

3. Әлемдік саясаттану антологиясы: 10 томдық. – Алматы: ЖШС «Қазақстан» баспа үйі, 2007.

4. Казахстан Республикасының Конституциясы. 30 тамыз 1995. – Алматы, 2008 ж.

5. Назарбаев Н.Ә. Тәрбие сағатының тақырыбы: Қазақстан жолы – 2050: Бір мақсат, бір мүдде, бір болашақ. Ел басшысы Н.Ә. Назарбаевтың Қазақстан халқына Жолдауы. Егемен Қазақстан. – 18 қаңтар 2014 ж.

6. Политология: учебник для студентов высших учебных заведений. Под общ. ред. А.Н. Нысанбаева. – Алматы, 1998.

7. Жамбылов Д. Саясаттану: оқулық. – 4- басылым. өзгеріс. - Алматы: Жеті жарғы. 2008.

8. Политология: учебное пособие / под ред. Байдельдинова Л.А., Бурханова К.Н., Соловьева А.В. – Алматы, 2001.

9. Соловьев А.И. Политология: Политическая теория, политические технологии. Учебник для вузов. – М.: Аспект Пресс, 2010.

10. Heywood A. Politics. – N. – Y.: Palgrave Macmillan, 2007.

11. Маданов Х., Мустафин Т., Назханов К. Саясаттануға кіріспе. Алматы, 1992.

12. Жамбылов Д. Саясаттану негіздері. Оқу құралы. Алматы. «Жеті Жарғы», 1998.

13. Байділдинов Л. Политология негіздері. – Алматы, 1997.

14. Конституция Республики Казахстан, - Алматы,2004.

15. Назарбаев Н.А. Казахстан – 2030. Послание Президента страны народу Казахстана, - Алматы: Билим, 1997.

16. Исабай Қ. Жарғы жетегімен. / Ақиқат, 1999, № 3.

17. «Қазақ» газеті. «Не екен ойландырған арыстарды?». / Ақиқат, 1999.№ 4.

18. Қойгелдиев М. Қазақ ұлт–азаттық қозғалыс және Мұстафа Шоқай. / Ақиқат, 1993, № 3.

19. Қойгелдиев М. Алаш–Орда – ХХ ғасырдағы қазақтардың алғашқы ұлттық мемлекеті. / Ақиқат, 1993, № 1.

20. Серікбаев Е. Бүкілресейлік құрылтай және «Алаш». /Ақиқат,1999, № 6.

21. Созақбаев С. А. Байтұрсынов құқықтық мемлекет туралы. /

22. Ақиқат, 1994, № 7.

23. Кенжебаев М. Саясаттану негіздері: Оқу құралы. А.,1995.

24. Көшімов Д. Саясат және мәдениет. / Парасат, 1995, № 4.

25. Мустафин Т. Назыханов К. Саясаттану терминдерінің сөздігі. / Ақиқат, 1994, №2.

26. Қазақстан Республикасының конституциясы. А., 1995.

27. Қазақстан Республикасының Мемлекеттік сәйкестілігін қалыптастыру тұжырымдамасы. // Саясат, № 9. 1996.

28. Жамбылов Д. Саясаттану негіздері. /Оқу құралы. А., 1998.

29. Саяси партиялардың бағдарламалары. А., 1995.

30. М. Шоқай. Түркістанның қилы тағдыры. А.,1992.

31. Көшербаев К. Мемлекеттік билік құрылымдары ұлт аралық қатынастардың реттеуші тетігі. // Саясат, 1996, №12.

32. Қалиев Н. Қазақстан Республикасы саяси жүйесінің эволюциясы // Саясат, № 8, 1996.

33. Есім Ғ. Неден арылдық, неден қалуымыз керек? /Ақиқат, 1999, №3.

34. Жүнісбекұлы Б. Саяси мәдениет және ойын тәртібінің өзгеруі. / Ақиқат, 1999.

35. Тохтаров Р. Зиялы қауым, ол кім? /Егеменді Қазақстан, 11- маусым, 1999.

36. Тухмарова Ш. Саяси элита : оның қоғамдағы рөлі. / Ақиқат, 1999, №6.

37. Гаджиев К.С. Политическая наука. В 2-х частях. М., 1994.

38. Зеркин Д.П. Основы политологии: Курс лекции. Ростов на Дону, 1996.

39. Созақбаев С. А. Байтұрсынов құқықтық мемлекет туралы. /

40. Ақиқат, 1994, № 7.

41. Политология; Учебник / Под ред. А.Н. Нысанбаева. А., 1998.

42. Политология. Энциклопедический словарь. М., 1993.

43. Толковый словарь Конституции Республики Казахстан. А., 1996.

44. Белов Г.А. Политология . М.,1996.

45. Василика М. Политология. Киев, 2000.

46. Гаджиев К.С. Введение в политическую науку. М.,1998.

47. Голосов Г.В. Сравнительная политология. Новосибирск, 1995.

48. ДжунусоваЖ.Х., Булуктаев Ю.О., Акимова А.М. Введение в политологию. Алматы,1998.

49. Зеркин Д.Г. Основы политологии: курс лекций. Ростов-на-Дону,1996.

50. Ирхин Ю.В. Политология. М.,1996.

51. Ирхин Ю.В. Актуальные проблемы политической науки. М.,1995.

52. Исаев И.А., Золотухина М.Н. История политических и правовых учений России XI-XX вв. М.,1995.

53. Исмагулов З. Политология. Алматы,1993.

54. История политических и правовых учений: Учебное пособие. / Под ред. Лейста О.Э. – М., 1997.

55. История политических и правовых учений. Под ред. проф. Нерсесянца В.С. М.,1996.

56. Казахстан-2030. Алматы, 2001.

57. Капесов Н.К. Основы политологии. Алматы,1995.

58. Козлов Г. Политология в Казахстане: проблемы становления. –Мысль, 1995, №1.

59. Конституция Республики Казахстан. Алматы,1995.

60. Краснов Б.И. Политология как наука и учебная дисциплина.- Социально-политический журнал , 1993, №4.

61. Кушербаев К.Е. Основы политологии. Алматы, 1996.

62. Матвеев Р.Ф. Теоретическая и практическая политология.М.,1993.

63. Мельник В.А. Политология . Минск, 1998.

64. Моска Г. Элементы политической науки.- Социологические исследования. 1995, №14.

65. Мустафин Т.Т. Место политологии в системе общественных наук.- Вестник Академии наук Казахстана. 1991, №9.

66. Мухаев Р.Т. Политология. М., 2007.

67. Политология . Энциклопедический словарь. М.,1994.

68. Политология. Под ред. Байдельдинова Л.А. Алматы, 2000.

69. Политология. Под ред. проф. Мустафина Т.Т. Алматы,1994.

70. Предвечный Г.П. Политология. Ростов –на-Дону,1991.

71. Пугачев В.П., Соловьёв А.И. Введение в политическую науку. М.,2003.

72. Радугин А.А. Политология. М., 2000.

73. Сегизбаев О.О. Казахская философия XVIII-XIX вв. Алматы,1997.

74. Теория государства и права Ч.1. М.,1995.

75. Федоров Н.С. Политика как социальный феномен и предмет политической науки. – Вестник МГУ. Серия 18, 1995, №3.

Қосымша әдебиеттер:

1. Абсаттаров Р. Национальные процессы : особенности и проблемы. Алматы, 1995

2. Августин. О граде Божьем. – М., 1996.

3. Авцинова Г.А. Политическое лидерство // Государство и право. 1993. №5.

4. Аквинский Фома. Сумма теологии. // Антология мировой философии: В 4 т. – Т.1. – М., 1969.

5. Алмонд Г. Политическая наука: история дисциплины // Политические исследования. 1997. №6. С. 174-183.

6. Алмонд Г., Верба С. Гражданская культура и стабильность демократии // Полис. – 1992. – № 4.

7. Аль-Фараби. Философские трактаты. – Алма-Ата, 1972.

8. Американские просветители: Избранные произведения. – М.,1969.

9. Андреев С.С. Политика как социальное явление // Социально-политические науки. 1991. №4.

10. Андреев С.С. Политические авторитеты и политическое лидерство // Социально-политический журнал. 1993. № 1-2.

11. Анохин М.Г. Политические системы: адаптация, динамика, устойчивость. – М., 1996.

12. Аренов М.М., Калмыков С.К. Тенденции развития современных этносоциальных отношений в Казахстане.-Саясат,1997,№5-6.

13. Арынова Р. Национальная идея для Казахстана: пути поиска.- Саясат, 1998,№2.

14. Ахметова Л. О патриотизме и идеологии общенациональной государственности. – Мысль, 1995,№11.

15. Ашимбаев М.С. К вопросу о факторах и особенностях политического развития Казахстана.- Саясат,2001,№3.

16. Аяган Б.Г. Социально-экономические и политические последствия трансформации казахстанского общества.- Саясат,2001,№3.

17. Аяганов Б. Посттоталитаризм в Казахстане.- Мысль, 1994, №8.

18. Бабакумаров Е.Ж., Машанов М.С., Шоманов А.Ж. Возможные варианты развития политического процесса в Казахстане в контексте структуры массового политического сознания.- Саясат, 1996,№5,с.3-22.

19. Байдельдинов Л.А. Этнический фактор в политике и в жизни.- Саясат,1999,№9.

20. Бейме К. Партии // Политология вчера и сегодня. М., 1992. Вып.4.

21. Белл Т. Власть // Полис. – 1993, №5.

22. Белов Г.А. Генезис политических идей и истоки политологии как науки // Кентавр. 1993. №3.

23. Бердяев Н.А. Истоки и смысл русского коммунизма. – М., 1990.

24. Берк Э. Размышления о революции во Франции. – М., 1993.

25. Бестужев-Лада И.В. Поисковое прогнозирование. – М., 1984.

26. Бжезинский З. Великая шахматная доска. – М., 1998.

27. Бирюков Н.И. Политическое лидерство как объект социологического исследования // Политические проблемы современности. М., 1991. Вып. 1.

28. Блондель Ж. Политическое лидерство. Путь к всеобъемлющему анализу. М., 1992.

29. Боден Ж. Шесть книг о государстве. // Антология мировой философии: В 4 т. – Т.2. – М., 1970.

30. Бурдье П. Социология политики. – М., 1993.

31. Бурлацкий Ф.М. Вожди и советники. М., 1990.

32. Бурлацкий Ф.М., Галкин А.А. Современный Левиафан: Очерки политической социологии капитализма. М., 1985.

33. Вебер М. Избранные произведения. – М.,1999.

34. Вебер М. Харизматическое господство // Социологические исследования. 1988. №5.

35. Веселовский В. Классы, слои и власть. М., 1984.

36. Видова О. Нурсултан Назарбаев: портрет человека и политика. Алматы,1998.

37. Винер Н. Кибернетика, или Управление и связь в животном и машине. – М., 1983.

38. Вятр Е. Социология политических отношений. М., 1979. Гл. 1.

39. Гаджиев К.С. Концепция гражданского общества: идейные истоки и основные вехи формирования // Вопросы философии., 1991. №7.

40. Гаджиев К.С. Опыт введения в политологию: концептуальный и методологический аспекты // Политические исследования. 1992. №1-2.

41. Гайденко П.П., Давыдов Ю.П. Проблемы бюрократии у М. Вебера // Вопросы философии. 1991. №3.

42. Гегель Г.В.Ф. Политические произведения. – М., 1978.

43. Геллнер Э. Условия свободы: гражданское общество и его исторические соперники. М., 1995.

44. Гоббс Т. Левиафан, или материя, форма и власть государства церковного и гражданского // Гоббс Т. Соч. М., 1991. Т.2. С. 129-287.

45. Гозман Л.Я., Шестопал Е.Б. Политическая психология. Ростов н/Д, 1996.

46. Голосов Г.В. Сравнительная политология. Новосибирск, 1995. Гл.6.

47. Гроций Г. О праве войны и мира: Три книги, в которых объясняются естественное право и право народов, а также принципы публичного права. – М., 1994.

48. Гэлбрейт Дж. Политические теории и цели общества. – М., 1976.

49. Даль Р. Введение в теорию демократии. – М., 1992.

50. Даль Р. Природа политического процесса. // Социально-политические науки. – 1990. – № 10.

51. Дарендорф Р. Дорога к свободе: демократизация и ее проблемы в Восточной Европе. // Вопросы философии. – 1990. – № 3.

52. Дарендорф Р. От социального государства к цивилизованному обществу // Политические исследования. 1993. №5.

53. Джанда К. Сравнение политических партий: исследования и теория. // Современная сравнительная политология. Хрестоматия (Под ред. Голосова Г.В., Галкиной Л.А.). М., 1997.

54. Джандильдин Н.Д. Природа национальной психологии. Алматы,1988.

55. Джефферсон Т. Автобиография. – Л., 1990.

56. Дигесты Юстиниана: Избранные фрагменты. – М.,1984.

57. Желтов В.В. Современная западная политология. - Кемерово, 1993.

58. Жигалов К.В., Султанов Б.К. Первый президент Республики Казахстан Нурсултан Назарбаев/ Хроника деятельности (1.12.1991-31.5.1993). Алматы, 1993.

59. Законы Ману. – М., 1960.

60. Зарубежная политология: Словарь-справочник. / Под ред. Миронова А.В., Цыганкова П.А. – М., 1998.

61. Избранные произведения мыслителей стран Ближнего и Среднего Востока IX-XIV вв. – М., 1961.

62. Иларион. Слово о законе и благодати. – М., 1994.

63. Илеуова Г., Туреханова Б. Казахстан и Кыргызстан: во всем виноваты элиты?- Центральная Азия : политика и экономика,2000, №1(октябрь).

64. Ильин М.В., Коваль Б.И. Две стороны одной медали: гражданское общество и государство.// Политические исследования. 1992.№ 1-2.

65. Ильин М.В., Мельвиль А.Ю., Федоров Ю.Е. Основные категории политической науки // Политические исследования. 1996. №4. С. 157-169.

66. Ильясов Ф.Н. Политический маркетинг, или как "продать" вождя // Политические исследования. 1997. №5. С. 88-100.

67. Истон Д. Новая революция в политической науке // Социально-политический журнал. 1993. №8.

68. Кадыржанов Р.К. Восприятие демократии населением современного Казахстана.- Саясат, 2001, №7-8.

69. Калмырзаев А. Национальный менталитет и национальный дух.- Саясат,2000, №8-9.

70. Канетти Э. Человек нашего столетия. М., 1990.

71. Кант И. К вечному миру. // Кант И. Сочинения: В 6 т. – Т.6. – М., 1988.

72. Капанов К.Х. Номенклатурные механизмы власти как феномен политических изменений в Казахстане. – Саясат, 2001 ,№9..

73. Каримов А. Поствыборная ситуация в Казахстане: все цвета политического спектра. –Саясат, 1999,№1.

74. Касымжанов А.Х. Портреты .Алматы,1995.

75. Конфуций. Я верю в древность. – М., 1995.

76. Короткова В.В. Трактовка Г.Д.Лассуэлом. понятия политической власти как центральной категории политической науки.-Вестник Московского университета, серия 18, Социология и политика,1999,№2,с. 108-116.

77. Кочетков А. П. На пути к гражданскому обществу. – М., 1992.

78. Кочетков А.П. О формировании гражданского общества // Социально-политические науки. 1992. №1.

79. Крамник В.В. Социально- психологический механизм политической власти. Д.,1991.

80. Краснов Б.И. Введение в историю политической науки // Социально-политический журнал. 1995. №2.

81. Крижанич Ю. Политика. – М., 1965.

82. Кто есть кто в Казахстане. Алматы,1995.

83. Кулик А. Посттоталитарные партии в политическом процессе: методология исследования // Мировая экономика и международные отношения. 1994. №2,3.

84. Леванский С.А. ФРГ: умеренный партийный плюрализм // Политические исследования. 1998, №2, с. 158-171.

85. Липсет С. Третьего пути не существует: Перспективы левых движений. // Полис. 1991. № 5, 6.

86. Литература Востока в Средние века: Тексты. / Под ред. Сазоновой Н.М. – М., 1996.

87. Локк Дж. Два трактата о гражданском правлении. // Локк Дж. Сочинения: В 3 т. Т.3. М.,1988.

88. Макарычев А.С., Сергунин А.А. Постмодернизм и западная политическая наука // Социально-политический журнал. 1996. №3.

89. Макиавелли Н. Государь. – М.,1990.

90. Маркс К., Энгельс Ф. Манифест Коммунистической партии. // Маркс К., Энгельс Ф. Сочинения. – 2-е изд. – Т.4.

91. Мерриам Ч. Новые аспекты политики: Отрывки из книги. // Социально-политический журнал. – 1996. – № 5.

92. Миллс Р. Властвующая элита. М., 1959.

93. Милль Дж. О свободе. // Наука и жизнь. – 1993. – № 11, 12.

94. Михельс Р. Политические партии. // Диалог. – 1990. – № 3-17.

95. Михельс Р. Социология политической партии в условиях демократии // Диалог, 1990, №5, 7.

96. Молдабе