Стр. 88 - Ғ. Мүсірепов Қазақ солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 87
Стр. 89
Қазақстанның ашық кітапханасы
—
Мен бар ішкен-жегенімді ақтарып тастадым,— деді ақкөңіл, алып Семен Зонин.
—
Иттей ыза қылғаны-ақ батып отыр! — деді Петр.— Қазір мен жиырма неміс
солдатымен жалғыз алысар едім. Мылтықты тастап, құр қол болсам да тайынбас едім!
Күтпеген жерден Семен қулық айтып:
—
Онда маған қоштаса кетерсің...— дейді.
Аспанда қара құс қаптап кеткен соң окопқа қарай ұмтылғанымда, жаңа ғана әлдеқайдан
қайтып кеп, өгіздеріне бір қарап қойып, бері қарай жөнелген таныс кемпірді көріп ем.
Кемпір еш нәрсеге алаң етпей, қорқу-сасу да ойында жоқ, ақырын ғана кетіп бара жатты.
Мен кемпірді қолтығынан демеп, жедел жүріңкіреп кеп, өзен жар қабағының астына
түсірдім. Бұл маңда қазылған окоптар да, бомба қазып тастаған шұңқырлар да кеп, соның
біреуіне түсірейін деп ем, .кемпір басын шайқады. Гуілдеген кеп үн кемпірдің не
айтқанын да естіртпеді. Енді бір үн толастаған сәтте кемпір ауыр ыңырсығандай болды.
—
Әлде, сіз жараланып қалғансыз ба?— деп сұрадым.
—
Жоқ, шырағым, жараланғаным жоқ. Оқ мені не қылсын! — деді.
—
Ыңырсығандай болдыңыз ғой?
—
Ол жүрегім ғой, балам. Ыңқылдайды, ыңырсиды...
Мынау үрей үнінен оның үні аз деймісің... Қайсысы жеңер әлі,— деді.
Мен кемпірдің үміт күшінің молдығына, терең бір ойды дана бір теңеумен айтып
салғанына таңқалдым. Бомбалау басылысымен сізді өткізіп жіберем дегім келді де,
айтпадым. Кемпірге одан көп үлкен көңілдің сөзің үлкен жұбаныштың сезін айту керек
сияқтанды. Анда-санда бір сөз айтысып, кеп ойымызды сөзсіз ұғынысып, екеуміз жар
астында ұзақ отырып қалдық.
Жүзін түгел ажым басқан кемпір, кәрі көздерін шығысқа тігіп, бір тілек тілегендей мүлгіп
отыр. Мынау үрей үні құлағына кірмейтіндей, еріндері әлденеменені күбірлеп қояды.
Көздерінде өшпес үміт, ізгі тілектің ғана сенімді елесі бар. Тас қабаққа жұмсақ қана
сүйеніп, демалып отырғандай.
Бір кезде кемпірдің буалдыр көздері жарқ етіп жоғары қарап қалды. Аспаннан бір
жақсылық көріп қалғандай, бар денесімен елең етіп, қадала түсті. Мен де кемпір қараған
жаққа қадалдым. Кемпірдің тілегі қабыл болғандай, күмістей жарқырап, біздің көк қырғи
көрінді. Мұнартқан аспаннан сүңгіп шыққандай екінші, үшінші, төртінші, бесінші қырғи
көрініп қалды.
Алдыңғы көк қырғи ағып келген бойы жаудың «қоңыр аласының» тобына кіріп кетті де,
атқып жоғары шығып ап, төге-түйілдіре оқ септі. Пулеметтің таныс үні әндей естіледі,
жердегі гүріл де сейіле қалды. Оңтайлы көк қырғилар орамалдай ғана ақ бұлтты
тасаланып, жалт етіп, жарып тастап жүр.
—
Құйрығына қонды деп ананы айтады,— дедім кемпірге.
—
Көріп отырмын, балам,— деді кемпір.
Стр. 89 - Ғ. Мүсірепов Қазақ солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 88
Стр. 90
Қазақстанның ашық кітапханасы
Кек қырғи үлкен бір «қоңыр аланың» соңына түсіп алып, өкшелеп келе жатыр еді, түтіні
будақтаған «қоңыр ала» жерге қарай құйрығынан шаншыла құлай берді. Ұп-ұзын
жалынның бір ұшы аспанда, бір ұшына «қоңыр ала» асылып қалғандай.
—
Өз шегіне асылып қалғандай болады екен— деді кемпір күлімдеп. Мұны да бір
астармен айтты. Мен:
—
Иә,— дедім.
—
Құлап келе жатқан немістікі ғой?
—
Иә, немістікі.
Өжет көк қырғилар күміс найзадай жарқылдап, біресе ағып аспанға шығады, біресе кекті
тіліп темен ағады. Құлдырап темен ағып кеп, қайта шапшып жоғары кетеді! Әттең, әлі аз!
Тас артып алған машинадай салдыр-гүлдір ауыр «қоңыр алалар» ортаға алып, қамай
бастаған соң, біздің көк қырғилар сытылып шығып, тағы кетіп қалды. Ол кезде аспан
ұрыстарында немістердің қолы бізден кеп ұзын, кеп әлуетті еді...
Аспанда жүрген үлкен бір тарақан тәрізді қоңыр жол сары бауыр көрінетін ауыр самолет
көпірдің жоғарғы жағынан суға келіп құлады. Манағы біреуі темен ұшып келе жатып,
тұмсығынан шаншыла құлап еді, бұл құйрығынан шаншыла түсті. Суға шолп етіп кеп
түсті де, кеуде жағының салмағы басып, өзенге ұзыннан сұлай кетіп, үні ешті. Аспанға
шапшыған сумен бірге, таспадай тарамдалған от та шапшып еді, сумен бірге қайта
тамшылап өзенге түсіп жатыр. Жанып шашыраған бензиннен өзеннің жағасына топ-топ от
торғайлар қонып жатқан сияқтанады. Самолет жарылып, төгілген бензин құшақ-құшақ от
болып лапылдап жанып, көпірдің астымен темен ағып барады. Толқын отқа көбігін
шашады, от лапылдап өрши түседі. От пен су арпалысып, алысып барады.
Кемпір кезін жұмып қалып, қолын алдыңғы жағына нұсқады. Мен көпірге қарадым.
Көпірдің дәл түбінен аспанға атқан су ете биік көтеріліп, гүрс етіп жарылғандай болды да,
аздан кейін арнасына қайта құлады. Су жауып кеткен көпір енді ғана айқын көрінді. Қақ
жартысы опырылып түскен екен. Ойып түскен ауыр бомба көпірді қиратып кетіпті.
Жоқ, немістер бұл көпірді тіпті тегін қиратқан жоқ. Көпір олардан гөрі бізге пайдалы
болып шықты, бір; неміс қолы өзеннің басқа бір тұсынан етпек, екі бұл жайды штабқа
хабарлау керек, үш...
—
Сіз әзір қозғалмаңыз!—деп, кемпірді сол жерде қалдырдым да, өзім әлгі айтқан
окопқа келдім.
—
Иә, командир жолдас, ендігі бұйрығыңыз не болмақ? — деп, жолдастарым маған
қарап отыр. Тез бір шара қолдану керектігін бәрі де аңғартып қояды.
Мен оларға:
—
Жиналыңдар!—дедім.
Көпір солай қиратылып қалды... Құлап түскен екі самолетпен құны ақталды ма, жоқ па,
біз үшін оның енді бір
күн тұра тұруы қымбат еді. Бірақ бізге қымбат — жауға арзан, оның құмары да біздің
қымбатымыз бен қимасымыз болып келе жатыр.