Онтология: ұғымдары мен қағидалары. 3 страница

6. Субстанция, дүние бірлігі мәселелері. Дуализм мен монизм түсініктерінің мәні

неде?

7. Қозғалыстың негізгі формалары, олардың қатынасы мен байланысын көрсет.

8. Кеңістік, уақыт, қозғалыстың материямен бірлілігі неде?

9. Дүниенің философиялық түсінігі: болмыс, материя бастапқы категориялар?

Баяндамалар мен рефераттар тақырыбы:

1. Болмыстың философиялық тұжырымдамасы (Антикалық философия, орта ғасыр,

Жаңа заман).

2. Қазіргі замандағы жаратылыстану ғылымындағы материяның құрылысы мен

қасиеті туралы және оның философия дамуындағы маңызы.

3. Қазіргі заманғы ғылыми материяның негізгі түрлері мен типтері туралы.

4. Болмыс пен биболмыстың философиялық категориялары.

5. Хайдеггер философиясындағы болмыс пен уақыт мәселесі.

6. Болмыстың дәстүрлік түрлері және олардың қазіргі заман философиясы мен

ғылымында сипатталуы.

Философиялық мәтіндерімен жұмыс істеу:

1. Антология мировой философии. В 4-х т. М.: 1969-1972.

2. Боэции. Утешение философией и другие трактаты. М.: 1990. с. 164.

3. Гадамер Х-Т. Истина и метод. М.: 1988, с. 343, 348.

4. Гегель Г. В. Ф. Энциклопедия фил. Наук. М.: 1974,т.1, с. 175.

5. Ленин В. И. Полн. собр. соч. Т. 18, с. 131. 151.

6. Мир философии. Хретсоматия в 2-х частях. М.: 1991.

7. Платон Соч. В 3-х томах. Т2, М.. 1970, с. 309.

8. Хайдеггер М. Время и бытие. М.: 1993.

Әдебиеттер тізімі:

1. Алтаев Ж., Касабек А. Мұхамбетәлі Қ. Философия тарихы. Алматы, 2000.

2. Әбішев Қ., Әбжанов Т. Философия тарихындағы таным теориясы және метод

проблемасы. Алматы, 1990.

3. Гайденко П. П. Прорыв к трансцендентному. М.: 1977. с. 468-480.

4. Делез Ж.: Ницше С. П. б, 1997.

5. Диалектическая логика. Т.2, гл. 1. Алматы, 1987.

6. Доброхотов А.Л. Категория бытия в классической западно-европейской

философии. М.: 1986.

7. Есім Ғ. Сана болмысы (саясат пен мәдениет туралы ойлар). 3- кітап. Алматы,

1997.

8. Категории мышления и индивидуальное развтитие. Алматы, 1991.

9. Кішібеков Д., Сыдықов Ұ. Е. Философия. Алматы, 2003.

10. Ленин В. И. Материализм и эмпирикритицизм ПСС, т. 18 с. 138 б.

11. Мәдени-философиялық энциклопедиялық сөздік. Т. Х. Ғабитов, А. Т.

Құлсариева. Алматы : Раритет 2004.

12. Нысанбаев Ә,. Әбжанов Т. Ойлау тарихының белестері. Алматы, 1994.

13. Философиялық сөздік. Алматы, 1996.

14. Философия: Электрондық оқулық. Құр. Т. Х. Ғабитов . Алматы: Юрлит, 2004.

15. Философия. Құр. Т. Х. Ғабитов. Алматы: Раритет, 2005.

16. Фрагменты ранних греческих философов. М.: 1989, с. 179-190.

17. Фрейд З. Ведение в психоанализ. Лекции. М.: 1989.

18. Юнг К. Архетип и символ. М., 1991

Даму. Диалектика ілімі

Диалектика – сөзі ертедегі гректің екі - диа (екеу), лог (ұғым, мағына) сөзiнен тұрады. Диалог екеудің әңгімесі. Диалектиканың пайда болуы пiкiрталастық іс-әрекетке байланысты болды. Себебі, ертедегі гректің ақылды, шешен кісілері сенатта, сотта сөз сөйлеп жұртты өз пікіріне қарататын, диалог арқылы өз мақсатына жететiн, өзіне жақтастар таба алатын. Шындықты табудың көзі - айтыс, қарама-қарсылық пікір және сөз таластыру арқылы ақиқатқа жету. Диалектика белгілі бір процесс, ақыл-оймен дүние мәңгі қозғалыста, қимылда деп түсіндіру әдісі.

Гераклит (грецияда, б.з.б. V ғ.), дүние мәңгілік қозғалыста, қозғалмайтын нәрсе жоқ деді. Болмыс пен болмау - өзара байланыста, біріне-бірі тәуелді және біріне-бірі өтіп отырады. Бұның диалектикалық ойдың тарихына қосылған зор үлес екендігінде дау жоқ. Кратил ұдайы өзгеріп отыратын, қозғаушы күштің үзілмейтінін көрсетсе, Зенон, оның қарсы жағын, үзілетінін атап көрсетеді. Мұны Гегель: тезис - антитезис - синтез дейді.

Қайта өрлеу дәуірінде қарама-қарсылықтардың үйлесімділігі туралы диалектикалық идеяларды Николай Кузанский мен Джордано Бруно ұсынды. Жаңа дәуірде метафизиканың үстемдігіне қарамастан, Декарт өз космогониясында, Спиноза өзіне-өзі себеп болатын субстанция ілімінде диалектикалық ой үлгілерін жасады. Декарт: «Құдай дүниені жарата отырып, оған импульс немесе түркі болады, яғни сағат жөндеуші, сағаттың механизмін бұрай отырып, қозғалысты хабарлайды. Бұл пікір қоғамдық құбылыстарды талдауға қолданылмайды»[7], - деген.

XVIII ғасырда француз ағартушылары Вольтер мен Руссо тарихтың даму идеясын ұсынды. Қоғамды дамытушы рухани күш немесе рухани фактор - мораль, дін және идеялар болады деп есептеді. ХІХ ғ Маркс пен Энгельс: «Идеяны тудыратын данышпандар, қозғаушы күш – халық», – деп түсіндірді.

Диалектикалық әдіске қарама-қарсы метафизикалық ойлау әдісі бар. Бұл әдісті Софистика (софизм) мен эклектика ағымдары қолданды. Софизм бір нәрсені дәлелдеп, пікір айтуға логика қағидасын бұзатын теріс тәсілдер қолданады және бұл дәлелі дұрыс секілді болып көрінетін әртүрлі айла-шараны пайдаланды. Әрине, бұл кезде объектінің ішкі болмысын, табиғатын шынайы ашпай, сыңаржақтылыққа ұрынады. Ал, эклектика(гр. Eklego- таңдаймын) - әртүрлі бағыттар немесе шындықтардың негізгі шешуші жағын айқындап алмай, түрліше қарау жолдарын принципсіз, қалай болса солай біріктіре салу.

Софистика мен эклектика метафизиканың ерекше бір түрлері болып табылады. Өйткені, екеуіне тән нәрсе: сыңаржақтылық, құбылыстардың арасындағы нақты байланыстарды елемеушілік, негізгінi ажырата білмеушілік. Оларға төменгiлер де жақын.

Релятивизм (лат. Relativus - қатынастылық) танымның дайын жауаптарын интерпретациялау (түсіндіру, талдап беру). Релятивизм адам танымының шарттылығы мен субъектілігі туралы ілім. Релятивизм білімінің салыстырмалылығын мойындап, танымның объективтілігін жоққа шығарады, біздің білімімізде объективті дүние бейнеленбейдi деп есептейді.

Догматизм- ойлаудағы икемсіздікке сүйеніп, қабылданған қағиданы дәлелсіз, абсолюттік ақиқат деп санайды. Теориялық және саяси мәселелерді зерттеп шешуде нақтылы жағдайларды ескермейтін абстрактілік әдіс.

Диалектика- ойлаудың ең икемдісі, дүниені жан-жақты зерттеудің, яғни әртүрлі байланыстардың әрқайсысын ашып, қарама-қарсы күштердің даму барысындағы өзгерістер мен процестердің негізін табу. Диалектика - ойлаудың объективтілігі, софистика - ойлаудың субъективтiлiгi.

Диалектика ұғымы үнемі тарихи дамуда болып, мазмұны тереңдей береді. Сондықтан оның тарихи формаларын ажырата білу керек: стихиялық немесе қарапайым диалектика - дүниенің сезімде берілетін сырт бөлгінің мәңгі өзгерісіне сүйенеді; идеалистік диалектика - ақыл-ойдың жалпы ұғымдарының бір-біріне ауысып отыратынына негізделген; идеалистік-тарихи диалектика - ұрпақтар санасындағы қайшылықтардың болуына жүгінеді; материалистік диалектика - қайшылық пен даму санада ғана емес, дүниенің өзінде де барын дәлелдейді. Осыны нақтылау үшін объективтік диалектика (санадан тыс дүниенің дамуы) және субъективтік диалектика (сана-сезімнің дамуы) деп бөлеміз. Жалпылай келгенде, диалектика бүкіл болмыстың (материя мен сананың) дамуы туралы ілім. Содықтан оны табиғаттың, қоғамның, адам санасының жалпы заңдылықтарын ашатын ілім деп санаймыз.

Жүйелік принцип және осымен байланысты жүйелік әдіс - қазіргі заманда, өзіне көптеген диалектика теориясының идеяларын енгізіп, ғылым мен практикадағы өте маңызды әдістемелік бағыт болды. Әрбір жүйелік зерттеудің негізі - зерттеу жүйесінің тұтастығы, туралы түсінік, жүйелік принцип. Жүйелік зерттеуде объектінің сыртқы ортамен арақатынасы мен өзінің ішкі құрылымын жіктеуі арқылы элементтерін, қасиетін, қызметін, олардың тұтастықтағы орнын бөлуде көп қолданылады. Жүйе тұтастығы байланыс түсінігі арқылы түсіндіріледі. Заттар арасындағы байланыс түрлі сипатта болады: бір-бірімен тікелей байланысты, бірқатар жанама буындар арқылы байланысы, әрдайым өзара тәуелдік, өзара әрекеттестік түрінде көрінеді.

Дүние бірқалыпты емес, сан қилы. Заттар қалай орналасса да, дүниеде барлық заттар бір-бірімен байланысты. Оның түрлері: күрделі - жай, тұрақты - кездейсоқ, уақытша - қайталанған, негізгі (мәнді, маңызды, елеулі) - ішкі - қосалқы, сыртқы, қажеттi - қажетсіз. Дүниедегі шексіз байланыстардың ішінде, нақты әлемде философиялық тұрғыда тануда, жалпылық әмбебептық байланыстар қарастырылады, олар мынадай тарихи типке бөлінеді: жекелік-жалпылық, көптік-бірлік, ұқасастық-ерекшілік, сапа-сан, жай-күрделі, бөлік-бүтін, шекті-шексіз, түр-мазмұн, т.б. осындай байланыс түрлері болмыстың құрылымдық категориялары тобына кіреді.

Танымның тарихында басқа да категориялар катары - әмбебаптық детерминациялық байланыстарды білдіреді: құбылыс-мән, себеп-салдар, қажеттілік - кездейсоқтық, мүмкіндік- шындық.

Әмбебаптық байланыстың алғашқы талдау тәсілін шартты түрде «горизонтальдық», екіншісі – «вертикальдық» деп атайды.

Детерминизм (лат determinio - анықтау) - табиғат пен қоғамда кездесетін оқиғаны, құбылыстарды және адамның еркі мен мiнезiнiң өзара байланысының себептерін, себептілігінің заңдылығын зерттейтін ілім.

Философиялық танымда детерминизм принципінің орны бөлек. Дүниені материалистік түсіну және ғылыми таным негізінде себептілікті мойындау және құбылыстардың заңдылығын iздеу жатыр. Детерминизмдегі себептілікті түсінбеу, адамды басқа жағдайлар «ғажап» құбылыстарды мойындауға алып келеді. Қазіргі кезде детерминизм ұғымы, ұзақ тарихи даму арқылы себептілік - салдар және заңдылық принципi болып қалыптасады. Себептілік (каузальдық - лат caus - себеп деген сөз) құбылыстардың жалпылама заңды байланысының түрі.

Себеп - құбылыстың тууы, оның күйінің өзгеруіне, жойылуына жағдай туғызады. Себептің нәтижесі - салдар. Басқа оқиғаның алдында болатын, оның пайда болуына мүмкіндік жасайтын, бірақ тудырмайтын және анықтап бере алмайтын оқиға - сылтау саналады, ол сыртқы болмашы байланыс. Себеп пен салдардың әрекеті, айналысындағы құбылыстарға әсер етеді. Бұл құбылыстардың жиынтығын – жағдайлар деп атайды. Жағдайлар тиісті оқиғаның болуы үшін қажет.

Дүниені ғылыми тану ұғымдар арқылы іске асады, олардың күнделікті сөздер мен терминдерден айырмашылығы, жалпылығы (көп зат, құбылысқа ортақ қасиеттердi, сапаны, т.б. белгіленуі) мен бір мәнділiгінде. Философия өте жалпы байланыстарды, заңдылықтарды қарастыратындықтан, өте жалпы ұғымдарды қолданады. Оларды –категориялар деп атайды. Диалектика категориялары дүниенің дамуын көрсете білуі үшін, дамудың көзі қарама-қайшылық екенін ескертіп, әрқашан қосалқы қарама-қайшы ұғымдар ретінде беріледі. Мұндағы негізгі мақсат: қарама-қайшы ойлар, зат, құбылыстар бір-біріне өтіп отыратынын көрсету, дүниенің шынайы үзіліссіз байланысын үзілістен тұратын логикалық ойлауда бейнелей білу. Осы себепті категориялардың байланысын, заңдылықтар деп қарастыру орынды. Диалектика заңдары да қос категориялар арқылы жасалады, бiрақ категорияларға қарағанда тұрақты, қайталана беретін, негізгі қасиеттердің байланысын білдіреді.

Қарама-қарсылықтың бірлігі мен күрес Заңы. Бұл заң дамудың түп негізі құбылыстар мен процестердің қайшылығында, оларға тән iшкi қарама-қарсылықта, әсіресе олардың күресінде болатынын көрсетіп, дамудың өзiндiк себебін ашып береді. Қарама-қарсылықтың бірілігі мен күресі – қозғалыстың және барлық болмыстың дамуының бастауы, көзi. Гегель қайшылықтар туралы ілімді диалектика тұрғысынан талдап жасады, бірақ ол идеализмге толы. Тек, марксизмде ғана Гегель философиясының шектелгенi жойылып, диалектика ғылыми ілімге айналды. Қарама-қарсылықтардың бірлігі мен күрес заңының мазмұнын түсіндіру үшін, ең алдымен оның жақтары мен элементтерін анықтап алу керек.

1. Сәйкестік (үйлестік) әрбір объектінің өз-өзiне (элементтерiнiң бiр - бiрiне) немесе басқа заттармен теңдігі, сәйкес келуі.

2. Айырмашылық - бұл заттардың элементтерiнің ара-қатынасы тепе-теңдiктен кетiп, бiрдей болмайтындығын көрсететін ұғым.

3. Қайшылық - қарама-қарсы элементтердiң, заттардың, құбылыстардың бір-біріне шартты қарсылығын көрсетедi, олардың бір-біріне алшақтау қатынастарының өскенiн бiлдiредi.

Қайшылықтардың түрлері:

· Мәнге қатынасы: а) мәнді; ә)мәнсіз;

· Жүйедегі орны: а) ішкі; ә) сыртқы;

· Қоғамдағы түрі арқылы: а) антагонистік; ә) антагонистік емес;

· Дамудағы рөлі арқылы: а) негізделген; ә) негізсіз.

4. Қарама-қарсылық - ол табиғаттағы, қоғамдағы, адам санасындағы бірін-бірі жоққа шығаруы, зат сапасының жойылуы, бір – бірінсіз өмір сүре алмайтын заттар, элементтер, құбылыстар, тенденциялар арасынағы қатынастардың күрес дәрежесiне көтерiлуi.

Бірлік - осы алуан түрлі байланыстардың жиынтығы. Қарама-қарсылықтың бірлігі мен күрес заңының мәні таным үшін өте зор. Адам ұғымдарында қозғалыс пен өзгерістiң көзi мен бастауын бір күйден екінші күйге өтуді қайлай көрсету – философия мен ғылымның даму барысында адамзаттың озат ақыл-ойын толғандырған әрі толғандырып отырған мәселелердің бірі. Сан мен сапа өзгерістерінің бір-біріне өту заңы, заттар мен құбылыстардың бір-бірімен бірлікте өмір сүретін белгілі бір сапалық және сандық сипаттамалары болатынын анықтайды.

Сапа - объектіні анықтаушы. Заттар жаратылысының айырмашылығын, ұқсастығын, ерекшелігін, өз-өзімен тепе-теңдігін және тұтастығын білдіретін маңызды белгілерiнiң жиынтығын. Сапада, заттың барлық аса маңызды қасиеттерінің ажырамас байланысы жүзеге асады.

Қасиет - бір заттың басқа заттармен өзара әсерінен пайда болатын сапаның көрінісі, затты қандай да болсын бір жағынан сипаттайды.

Сан - белгілі бір сапаның шамасын, даму қарқыны мен дәрежесін білдіретін белгі. Заттың сандық және сапалық жақтарының бірлігі – өлшем деп аталады. Өлшем - қасиеттер мәндерінің белгілі бір сандық аралығы, ал белгілі сапа – осы аралықтың шеңберінде ғана болады. Сан өзгерістерін онан әрі сапалы өзгеріске бетбұрысын – өлшемнің шекаралары деп атайды. Сапа мен өлшем болмыстың жалпы, объективті сипаттамасы.

Сапалы өзгерістің қай-қайсысы болсын секірмелі түрде, секіріс түрінде болады. Секіріс - сапалық өзгеріс, құбылыстың немесе оның жағының бір сападан екінші сапаға көшуі. Секірістер өзінің сипаты, ұзақтығы, мәнділігі жағынан алуан түрлі болып келеді.

Біріншіден, қазіргі өлшемнің жоғалуы, екіншіден, жаңа өлшемнің пайда болуы.

Секірістi қоғамдық өмірге бейімдеп айтқанда, революция деген ұғым пайдаланылады. Бірақ, қоғам өміріндегі секірістің бәрін бірдей революция деуге болмайды, тек қоғамдық жаңа құрылысқа көше алатын секірістер ғана әлеуметтік революциялар болып табылады. Бірте-бірте болатын сан өзгерістерін философиялық әдебиетте көбінесе эволюция деп атайды. Эволюция (сандық-сапалық секіріс) - даму ұғымына сай келеді. Жаңа сапа тек даму қарқынындағы өзгерістерді ғана емес, сонымен қатар құбылыстың жаңа сандық жақтарын да туғызады.

Терістеуді-терістеу заңының мәнін түсіну үшін негізгі категорияны анықтап, байланысын зерттеу керек. Бұл заңының негізгі категориясы - терістеу. Терістеу мәселесі:

1. Жаңа – ескінің орнын басады, дамудың бір кезеңі екінші кезеңімен терiстеледi, ауысады.

2. Терiстеу – бөтен сырттан әкелінген емес, ол дамып келе жатқан процестің қандайына болсын іштей тән нәрсе. Теріске шығаруды даму процесіне іштей тән нәрсе деп түсіну, материалистік диалектиканы метафизикадан айырады.

3. Дамудың алдынғы кезеңдерінде болған прогресшіл элеметтерді сақтап қалу – сабақтастықты, жаңаның ескімен байланысын көрсетеді. Теріске шығаруды байланыс кезі деп, ескінің жойылып, сонымен бірге жаңаның орнығуы деп қарайды.

4. Ішкі факторлардың шешуші рөлі мен сыртқы жағдайлардың маңызы, ескінің жаңамен ауысуы, дамудың негiзгi заңы болып табылады.

5. Бұл ауысу таза түрде болмайтындықтан, жаңаның бойында ескінің дұрыс нәрсесінің бәрі бірдей сақтала бермейді. Сондықтан екiншi терiстеу қажет, сонда зат дамуындағы екi алғашқы кезеңдерiнің барлық табыстары, үшiншiде жинақталады. Сондықтан оны синтез, жетiлген деп санап, Гегель даму кестесiн «тезис-антитезис-синтез» деп белгiлеген. Оған ол спиральдiк суреттеменi де қосқан. Сонымен, материалистік диалектикада даму дегеніміз – жай қозғалыс емес, және ескіні қайталап отыратын шеңбер тәрізді айналмалы қозғалыс та емес, ол мұнда ілгерілемелі қозғалыс пен салыстырмалы қайталанудың диалектикалық бірлігі. Әрі ілгермелі қозғалыс – негізгі шешуші қозғалыс болады. Осындай тенденцияларды ұштастыратын даму, спираль бойынша жүретін даму секілді. Спираль бойынша даму, өмір шындығының барлық салаларында болып отырады.

6. Терістеуді-терістеу заңының ерекшiлiгi – оның кері қайтпайтындығы, яғни мұндай дамуда жалпы тенденция ретінде жоғарғы формадан төменгіге, күрделіден – қарапайымға қарай кері қозғалудың болуы мүмкін емес.

Диалектиканың бұл заңы осыған дейінгі өзімізге таныс негізгі екі заңды өзіне қоса отырып, дамудың тұтастығын және жалпы нақтылығын анықтайды.

Семинар сабағының жоспары:

1. Даму ұғымы. Даму концепциясы.

2. Диалектика – даму және жалпы байланыс туралы ілім.

3. Диалектиканың негізгі категориялары. Олардың универсалдық, құрылымдық және себептілік байлансытарды бейнелеуі.

4. Диалектиканың негізгі заңдары.

Әдістемелік ұсыныстар:

Диалектика – универсалды (әмбебап) байланыстар, өзгерістер және даму туралы ілім. Идеалистік және материалистік диалектика: Гегель мен Маркс. Обьективті және субьективті диалектика. Дамудың диалектикалық – материалистік теориясы. Диалектиканың заңдары мен категориялары туралы түсінік, олардың қалыптасуы.

Болмыстың әмбебап байланыстары: жалпылық, өзгешелік, жекелік. Мән мен құбылыс. Құрылымдық байланыстар: бүтін мен бөлік, мазмұн мен форма, элементтер мен құрылым категориялары. Жүйе түсінігі, жүйелік принципі.

Детерминистік байланыстар: себеп пен салдар. Кездейсоқтық пен қажеттілік, мүмкіндік пен шындық категориялары.

Қарама-қарсылықтың бірлігі мен күрес заңы. Үйлестік (сәйкестік), айырмашылық, қарама-қарсылық, қайшылық категориялары. Қарама-қарсылықтың бірлігі мен күресі. Қайшылықтардың көптүрлілігі. Болмыс пен танымның қарама-қайшылықты мәні.

Мөлшерлік және сапалық өзгерістердің өзара ауысу заңы. Сапа, мөлшер, қасиет, секіріс категориялары. Сапалық және мөлшерлік өзгерістер диалектикасы.

Терістеуді-терістеу заңы. Диалектикалық терістеу. Даму бағытының спиральдік сипаты.

Бақылау сұрақтры:

1. Даму мәселесі. Сандық және сапалық өзгерістер диалектикасы.

2. Болмыс пен танымның қарама-қайшылығы. Диалектикалық қарама-қарсылық.

Қарама-қарсылықтың бірлігі мен күресі.

3. Диалектикалық терістеу. «Терістеуді-терістеу». Циклдік және бірте-бірте өзгеру.

4. Қазіргі замандағы «қоғам-табиғат» жүйесінің қайшылықтары.

5. Даму ұғымы. Даму концепциясы.

6. Диалектика – даму және жалпы байланыс туралы ілім.

7. Диалектиканың негізгі категориялары. Олардың универсалдық, құрылымдық

және себептілік байланыстарды бейнелеуі.

8. Диалектиканың негізгі заңдары, дамудың қайнар көзі.

Баяндамалар мен рефераттар тақырыбы:

1. Диалектиканың тарихи дамуы.

2. Метафизика мен диалектика қайшылықтары.

3. Категория ұғымы, оның түрлері.

4. Диалектика заңдарының ерекшеліктері.

5. Диалектика – жалпы байланыс және даму туралы.

6. Обьективтік және субьективтік диалектика.

7. Әртүрлі байланысты қарастыратын категориялар.

8. Диалектика заңдарының өзара байланысы.

Философиялық мәтіндермен жұмыс істеу:

1. Ленин В.И., Карл Маркс. полн. сбор. соч. Т. 26.

2. Маркс К. Капитал. Т.1. Гл. ХХІҮ. Маркс К., Энгельс Ф. соч. 2-е изд. Т. 23,25.

3. Маркс К. Теория прибавочной стоимости. Маркс К., Энгельс Ф. 2- изд. Том. 26.

ч. ІІ.

4. Энгельс Ф. Анти – Дюринг. Маркс К., Энгельс Ф. соч. 2-е изд. Т. 20.

5. Энгельс Ф.Диалектика природы. Маркс К., Энгельс Ф. соч. 2-е изд. Т. 20.

6. Энгельс Ф.Людвиг Фейербах и конец классической немецкой философии.

Маркс К., Энгельс Ф. соч. 2-е изд. Т. 21.

Әдебиеттер тізімі:

1. Алексеев П.В., Панин А.В. Диалектический материализм. М.: 1987.

2. Алексеев П.В., Панин А.В. Теория познания и диалектика. М.: 1991.

3. Аскин Я.Ф. Философский детерменизм и научное познание. М.. 1977.

4. Бунте М. Причинность. М.: 1962.

5. Диалектика материального мира. Л.: 1985.

6. Диалектика познания Л.: 1988.

7. Идеалистическая диалектика в ХХ столетия. М.: 1987.

8. Кішібеков Д., Сыдықов Ұ. Философия. Алматы, 2003.

9. Мәдени - философиялық энциклопедиялық сөздік. Құр. Т.Х.Ғабитов,

А.Т.Құлсариева. Алматы: Раритет, 2004.

10. Материалистическая диалектика как общая теория развития 4-х кн. М.: 1982.

11. Материалистическая диалектика. Краткий очерк теории. 2-е изд. М.: 1985.

12. Фролов И.Т. Генетика идиалектика. М.: 1968.

13. Философский энциклопедический словарь. М.: 1994.

14. Философиялық сөздік. Алматы, 1996.

2.3. Адамның рухани әлемі. Сана

Сана- ғажап дүние. Бүкіл өнер, дін, әдебиет, философия техника әлемі және ғылым, адам санасының нәтижесі. Сана - құдіретті күш, әлемді билейтін де сана. Сана бүкіл философияда, ғылымда және дінде әртүрлі ой-пікір туғызып, оларды бір-бірімен салыстырып қояды. Сана – дүние, қоғам, адам, т. б. материя жүйелерінің бәріне нұр төгіп тұр.